Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

20 Οκτώβρη 2011- Πέρασε ένας χρόνος μα κανείς δεν ξέχασε


Πάει ακριβώς ένας χρόνος από εκείνη την τρομερή μέρα στις 20 Οκτώβρη, όταν ένα απίστευτο συνονθύλευμα φασιστομπάχαλων επιτέθηκε στο μπλοκ του ΠΑΜΕ. Ηταν η 2η μέρα της Πανελλαδικής Απεργίας 19-20/10 κι ο κόσμος ήταν στους δρόμους σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση-συλλαλητήριο(ήταν μια από τις 2-3 μεγαλύτερες), σε φάση κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.
Μέχρι τότε δεν είχα πάρει θέση υπέρ του ΠΑΜΕ. Ηταν η μέρα που άλλαξε πολλά.
Εκείνη τη μέρα χάθηκε ο αγωνιστής οικοδόμος Δ.Κοτζαρίδης.
Να τι έγραφα  εκείνο το απόγευμα, λίγη ώρα μετά τη διαδήλωση, στο "Γιώργος Σαρρής"


Δολοφόνοι!

Αυτό που είδα σήμερα ήταν ό,τι ακριβώς ευχόμουν να μη δώ.
Ηταν αηδιαστικό, εμετικό και ό,τι κι αν πει κανείς δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην εικόνα.
Ήμουν στην αρχή της Συντάγματος απέναντι από το Public όταν ακούστηκε η πρώτη κροτίδα σαν βόμβα που ηταν φανερό ότι δεν ήταν κρότου λάμψης. Και γυρνώντας προς τα κει είδα δολοφόνους, να πετούν επί πολλή ώρα πέτρες στο μπλοκ του ΠΑΜΕ έξω από τη "Μεγάλη Βρεττανία". Οι πέτρες έγιναν πανίσχυρες κροτίδες, καπνογόνα και στη συνέχεια πυροτεχνήματα(σαν αυτά που έχουν στα γήπεδα που ριχνόντουσαν αναμμενα μεσα στο μπλοκ του ΠΑΜΕ που είχε τραβηχτεί πίσω από την περιφρούρηση που ήταν αντιμέτωπη με τους δολοφόνους. Τέλος τα πυροτεχνήματα έγιναν Μολότωφ(!!!) που έφευγαν προς τον κόσμο με τ'ι άλλη πρόθεση από το να κάψουν απεργούς εργαζόμενους που κατέβηκαν στο δρόμο χωρίς εξοπλισμό ΜΑΤατζή για να παλέψουν για τη ζωή τους ρισκάροντας πολλά.
Ειδα στη συνεχεια να γίνεται ντου από την περιφρούρηση του ΠΑΜΕ που προσπαθούσε να αμυνθεί στην αγρια επίθεση.
Κι εκεί απομακρύνθηκα γιατί δεν γινόταν να μείνω άλλο εκεί, αφού ήξερα τι θα ακολουθούσε.
Σε λίγο είχε μπεί στο παιχνίδι η αστυνομία και τα ΜΑΤ με δακρυγόνα, κρότου λάμψης και τα σχετικά. Η επιχείρηση εκκένωση της πλατείας είχε αρχίσει.
Ειναι καθαρό ότι αν δεν είχε συμβεί όλο αυτό, ακόμα κι αυτή τη στιγμή στις 8μμ θα υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες στο Συνταγμα, αφου η διαδήλωση μετά το μεσημέρι και παρά την επίθεση της αστυνομίας, ξαναδυνάμωσε από όσους είτε έφευγαν και ξαναγύριζαν, είτε ερχόντουσαν στην πλατεία μετά τη δουλειά(όσοι δεν είχαν απεργήσει).

Δεν ανήκω στο ΠΑΜΕ ή σε κανέναν άλλο χώρο και ήμουν στην κάτω μεριά της πλατείας που ηταν γεμάτη επί ώρες μπροστά από τη Βουλή. Κι εκεί είδα ανθρώπους με το χερι στο στόμα να παρακολουθούν με ένα φοβερό σφίξιμο στο στομάχι όσα εγιναν.
Δεν ξερω ακόμα τι σχεση είχε ο δύστυχος πατέρας 2 παιδιών συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ με τα επεισόδια ειναι όμως τραγικό από όλες τις πλευρές. Ενας εργαζόμενος άνθρωπος, συναγωνιστής μας σε αυτή τη δυσκολη μάχη χάθηκε.
Η πολιτική ευθύνη βαραίνει τους ώμους αυτής της τρεκλίζουσας κυβέρνησης που σέρνει το λαό με κάθε τρόπο στην εξαθλίωση, και που στις καθημερινές διαδηλώσεις μας κτυπά και μας ψεκάζει σαν κατσαρίδες ποιος ξερει με τι είδους χημικά. Ομως υπάρχουν και μεσα μας φοβερά προβλήματα που πρέπει να λυθούν.
Αυτοί που χτυπούσαν εργαζόμενους άοπλους χωρίς εξάρτηση απεργούς μιας μεγάλης συνδικαλιστικής παράταξης με σκοπό να τραυματίσουν ή και να σκοτώσουν, δεν είναι δυνατόν να ήταν ούτε εργαζόμενοι ούτε διαδηλωτές.
Είχαν έρθει να κάνουν άλλη δουλειά εκεί.
Ξέρω ότι πολλοί θα κάνουν άλλες μεταφορές και μεταφράσεις των γεγονότων.
Όμως ξέρω επίσης ότι ίσως το κάνουν κινούμενοι από αντιπάθεια ή και μίσος -έστω και πολιτικό- προς το ΠΑΜΕ.
Ας προσπαθήσουν πριν βγάλουν την εκτίμησή τους, να βγάλουν έξω αυτόν τον παράγοντα αν θέλουν να είναι αντικειμενικοί. Αυτό που έγινε σήμερα ήταν τρομερό και δεν πρέπει να περάσει έτσι.
Είδα και άκουσα πολλά ακόμη.

Τι κρίμα για μια τόσο τεράστια λαϊκή διαμαρτυρία.
......

Εκείνη τη μέρα και παρά τα άγρια επεισόδια το τεράστιο μπλοκ του ΠΑΜΕ έμεινε στην Αμαλίας ως τις 5.15 το απόγευμα οπότε αποχώρησε συγκροτημένα προς την Ομόνοια μεσα σε φοβερό κλίμα έντασης, χειροκροτημάτων, οργής  και συγκίνησης για το χαμό του Δ.Κοτζαρίδη


2 σχόλια:

Γιώργος Σαρρής είπε...

Κάποιος φιλοΣυριζαίος πετάει σκουπίδια στο χώρο. Ας χαλαρωσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ(το πιο μεγάλο κομμάτι) εκείνη τη μέρα, στα λόγια τουλάχιστον, ήταν έξω φρενών με τις κουκούλες.Παραπέμπω στο editorial της Αυγής "Αει σιχτίρ...ΠΑΜΕ" που έλεγε ότι επιτέλους βρέθηκε κάποιος που τους έδωσε ένα μάθημα(το ΠΑΜΕ στις κουκούλες)

Ανώνυμος είπε...

Μπροστάρηδες

Σ’ είδα σύντροφέ μου που ’πεφτες στα χέρια τους
Ήσουν στην πρώτη τη γραμμή. Περιφρούρηση
Πώς να τρέξω να σε βοηθήσω όμως;
Περιφρούρηση ήμουν κι εγώ
Βάσταγα ταμπούρι μην σκοτώσουν τις γυναίκες
Τις μανάδες, τις αδελφές, τις αγαπημένες.
Νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη!
Φώναξα μονάχα δυνατά

Σ’ είδα γιε μου να γίνεσαι κομμάτια στα χέρια τους
Ήσουν στην πρώτη τη γραμμή. Περιφρούρηση
Πώς να τρέξω να σε βοηθήσω όμως;
Περιφρούρηση ήμουν κι εγώ
Φύλαγα τα νώτα μας απ’ την άλλη μεριά
Μην σκοτώσουν οι φονιάδες τις έγκυες και τα παιδιά
Νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη!
Φώναξα μονάχα δυνατά

Σ’ είδα συνάδελφε που λυσσασμένοι σού ορμήσαν οι άνανδροι
Ο κρυφός στρατός των καπιταλιστών
Οι φασίστες, οι πληρωμένοι φονιάδες
Οι φασιστοαναρχοαυτόνομοι, οι κουκουλοφόροι
Οι καλοταϊσμένοι απ’ την εξουσία των μονοπωλίων
…αντιεξουσιαστές
Μαζί τους και μασκαρεμένοι ασφαλίτες
Με όπλα φονικά, οπλισμένοι οι αλήτες
Πώς να τρέξω να σε βοηθήσω όμως;
Περιφρούρηση ήμουν κι εγώ
Βάσταγα τα πλάγια μη σφάξουν τους μαθητές
Νόμος είναι το δίκιο τού εργάτη!
Φώναξα μονάχα δυνατά

Σ’ είδα κομμουνιστή να πέφτεις μ’ αυτοθυσία στη φωτιά
Όπλο σου μοναδικό το σφυροδρέπανο στην καρδιά
Μόνος σου ενάντια στους προβοκάτορες του κράτους των αφεντικών
Πώς να τρέξω να σε βοηθήσω όμως;
Μου τό ’χες απαγορέψει
«Ό,τι και να γίνει, στη θέση σου εσύ!»
«Ψυχραιμία και όχι πανικός, μην κινδυνέψει ο λαός!»
Αυτήν την εντολή είχε δώσει το Κόμμα.
Περιφρουρήστε τη λαϊκή διαδήλωση!
Προστατέψτε το λαό που αγωνίζεται για το ψωμί του
Προστατέψτε το λαό που διαδηλώνει για τα δικαιώματά του Για τη δουλειά, τη μόρφωση, την υγεία, την παιδεία
Προστατέψτε αυτούς που παράγουν όλον τον πλούτο!
Ούτε μια στάλα αίμα για τους κηφήνες, τους πλουτοκράτες
Ούτε μια στάλα αίμα για να σωθούν τα κέρδη τους
Ούτε μια θυσία για τη δική τους εξουσία

Οι μόνες θυσίες που πρέπει να γίνουν
Είναι αυτές που θα φέρουν το λαό στην εξουσία
Κι αυτό κάνατε σύντροφοί μας
Αυτό κάνατε κομμουνιστές
Αυτό που κάνετε πάντα!
Αυτό που προστάζει το Κόμμα
Το τιμημένο ΚΚΕ!
Αυτό που προστάζει ο Μαρξισμός-Λενινισμός
Αυτό που προστάζει η ίδια η ζωή!
Προστατεύετε το λαό οδηγώντας τον στην ελευθερία του
Τούτο είναι που πυροδοτεί το μίσος των εχθρών σας
Γι’ αυτό χύσατε και πάλι το αίμα σας

Κι αυτό το καθάριο αίμα σας σύντροφοι
Το κατακόκκινο σαν το λάβαρό μας
Μπήκε φραγμός στα σχέδια τους
Αλλιώς, θά ’ταν πολλοί οι νεκροί στη διαδήλωση
Αυτός ήταν ο στόχος των προβοκατόρων
Των παρακρατικών τού κράτους των αφεντικών
Να διαλύσουν τη διαδήλωση
Να τη ματώσουν με πολλούς νεκρούς
Να τρομοκρατήσουν το λαό
Μην τολμήσει κι ανατρέψει το σάπιο καπιταλισμό
Τον ιμπεριαλισμό

Μα δεν τα κατάφεραν σύντροφοι!
Τους σταματήσαμε όλοι οι μπροστάρηδες μαζί
Και πρώτοι εσείς με το αίμα σας!
Με το αίμα σας υπογράφτηκε ξανά η ταξική η πάλη
Γιατί έτσι δένεται τ’ ατσάλι!
Με ασίγαστη ταξική πάλη!

(Απ' το βιβλίο
"...Δ! Τραγουδοποιήματα" της συγγραφέως Καλής Γκέλμπεση)

ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ

ShareThis