Δεκαπενταύγουστο μνημόνιο!
Τώρα η σφαγή και με την ευχή της Παναγιάς...
Είδες λοιπόν τι μπορεί να σου κάνει η "πρώτη φορά Αριστερά";
Η είμαστε πατριώτες και χριστιανοί ή δεν είμαστε.
Τι θα πουν μετά;
Οτι ο λαός δεν αντέδρασε;
Ότι δέχεται κι εγκρίνει το νέο βασανιστήριο;
Οτι χαμογελάει μπροστά στο γκρεμό που του φορτώνουν;
Το πίστευες φίλε αριστερέ;
Το πίστευες φίλε, εσύ που τους ψήφισες ξοδεύοντας την ελπίδα σου στα χάρτινα αριστερά τους συνθήματα;
Το βλέπεις άραγε τώρα ότι δεν φτάνει να ψηφίσεις ένα δήθεν αριστερό ψηφοδέλτιο που σε λίγο καιρό σου φέρνει μαντάτα χειρότερα από τους προηγούμενους σωτήρες σου;
Οτι χρειάζεται να κάνουμε κάτι πολύ παραπάνω;
Το περίμεναν άραγε όλοι αυτοί που ψήφισαν ΟΧΙ πιστεύοντας ότι έτσι στέλνουν ένα μήνυμα και δίνουν ένα χτύπημα στις μνημονιακές λεηλασίες;
Δεν είναι άραγε φανερό ότι όταν ο λαός δεν είναι παρών στο προσκήνιο η βούλησή του πετιέται στα σκουπίδια με αριστερά χαμόγελα κι αισθήματα;
Δεν είναι άραγε φανερό ότι πρέπει αναγκαστικά να δηλώσουμε ότι είμαστε εδώ αποφασισμένοι να παλέψουμε για τη ζωή μας;
Τι θα κάνουμε τώρα;
Θα σκύψουμε το κεφάλι και θα κλάψουμε τη μοίρα μας;
Θα ακολουθήσουμε τις ψευτοαριστερές συμβουλές να υποταχθούμε τώρα και να περιμένουμε μήπως βρέξει σωτηρία αργότερα;
Ε όχι λοιπόν!
Καμιά απογοήτευση, καμιά υποταγή!
Ένας δρόμος μόνο υπάρχει.
Γράψου στο σωματείο σου.
Ακολούθησε αυτούς που αντιστέκονται και πιστεύουν στην τεράστια δύναμη του οργανωμένου λαού.
Μην αφήσεις να σε κάνουν να δεχτείς ότι "δε γίνεται τίποτα".
Μπροστά μας ανοίγονται 2 δρόμοι:
Ο ένας είναι να ανοίξουμε μόνοι μας την πόρτα της κόλασης και να καούμε εθελοντικά μέσα στο μπουντρούμι της ΕΕ σαν καλοί σκλάβοι.
Ο άλλος είναι ο δρόμος του αγώνα. Το καμίνι από όπου θα βγουν οι αγωνιστές που θα γκρεμίσουν και θα τσακίσουν ό,τι μας τσακίζει.
Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος που είχαμε πάντα, σε όλες τις κρίσιμες στιγμές.
Εκεί έξω μαίνεται ένας άγριος ταξικός πόλεμος.
Μας κήρυξαν τον πόλεμο και είμαστε υποχρεωμένοι να τους πολεμήσουμε κι εμείς!
Τίποτα δεν τέλειωσε!
Ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχει Κομμουνιστικό κόμμα.
Υπάρχει το ΚΚΕ!
Υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν στην αστείρευτη δύναμη του λαού.
Αυτοί που πιστεύουν στη δυνατότητά του να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να κυβερνήσει τον εαυτό του.
Ευτυχώς το συνδικαλιστικό κίνημα, παρά τα τόσα προβλήματα, είναι ακόμα ζωντανό με ένα μεγάλο κομμάτι του, αυτό του ΠΑΜΕ, να μην έχει δεχτεί το παραμύθι της "αριστερής" σωτηρίας που δεν θα έρθει ούτε στη δευτέρα παρουσία όσο ο λαός μένει στη γωνία παρατηρητής.
Ο άλλος δρόμος είναι αυτός που οδηγεί σε μια άλλη, νέα ανθρώπινη κοινωνία.
Χωρίς σκυμμένα κεφάλια, χωρίς απελπισμένους φτωχούς και άνεργους.
Είναι αυτός που βγάζει σ'εναν άλλο νέο και όμορφο κόσμο ζωής με το λαό στο τιμόνι.
Αυτός είναι ο κόσμος που έχουμε ανάγκη και που μας αξίζει!
Ας τον κοιτάξουμε με θάρρος και πίστη.
Αυτός ο κόσμος είναι η μόνη πραγματική μας ελπιδα!
Αυτός ο κόσμος υπάρχει!
Την Πέμπτη το απόγευμα στις 7.30 στην Ομόνοια το ΠΑΜΕ περιμένει όσους δεν το βάζουν κάτω.
Κι ας είναι Δεκαπενταύγουστος και ζέστη κατακαλόκαιρου.
Θα είμαστε όλοι εκεί!
Το ΠΑΜΕ σου απλώνει το χέρι.
Θα 'ρθείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου