Εντελώς ξαφνικά, τί να πείς;
Ειναι τρελό...
Τον θυμάμαι χαρουμενο και χαμογελαστό πριν κάτι μήνες σε μια συναυλία για τη σφαγή στη Γάζα.Περιμέναμε τη σειρά μας και τα λέγαμε.Εβγαινε πριν από μενα και του είχα δώσει την κιθάρα μου...Ειχα άγχος και μου έδινε κουράγιο γελώντας και πειράζοντάς με.
Α ρε Μάνο.Καλό ταξίδι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου