Αυτός ο όμορφος κόσμος κατοικείται εκτός από τα υπόλοιπα έμβια και από 2 είδη με ανώτερη νοημοσύνη.Τους πλούσιους (και το σινάφι τους) και τους ανθρώπους.Οι πλούσιοι λένε τα καλύτερα για μας τους ανθρώπους και πραγματικά ενδιαφέρονται για την υποκατηγορία μας και πως να γίνει αλλιώς; Ο άνθρωπος είναι ο καλύτερος φίλος των πλουσίων.Εκεί φτάσαμε.
Με το όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο να χλευάζεται σαν ξεπερασμένη ιδεοληψία κάποιων κολλημένων, και εμάς να χαζογελάμε στον καναπέ, τι καλύτερο μπορούσαμε να περιμένουμε;
Τώρα έφτασε η ώρα της πληρωμής.Και για πολλούς επι της ουσίας αυτό ήταν το σκάνδαλο στο οποίο είχαμε συμμετοχή κι εμείς.Αυτό ήταν το έγκλημα που είμασταν και οι εκτελεστές και τα θύματα ταυτόχρονα.Το γεγονός δηλαδή οτι κάναμε στην άκρη, παραχωρώντας τα δικαιώματα της διαχείρισης της ίδιας μας της ζωής σε πονηρούς, "ειδικούς" αντιπρόσωπους.Πειστήκαμε οτι η δημοκρατία, η ελευθερία, η κοινωνική δικαιο σύνη, η ανθρωπιά τελικά, ήταν κομμάτια του συστήματος!Αξίες δηλαδή ενός συσήματος πουδεν βλέπαμε πως ήταν άδικο και απάνθρωπο μαζί, με μόνο του σκοπό το κέρδος και τον πλουτισμό των ιδιοκτητών του.Νομίσαμε πως ήταν δώρα που μας χαρίστηκαν και μάλιστα πως έφτασαν στα χέρια μας όχι από τους αγώνες και το αίμα προηγούμενων, αλλά που μας παραχωρήθηκαν από το ίδιο το σύστημα που ξεφώνιζε πως έτσι κι αλλιώς η ανθρώπινη ευτυχία και ο καπιταλισμός πάνε χέρι-χέρι.
Ομως "το ψέμα έχει κοντά ποδάρια" κι έτσι μια μέρα ξυπνήσαμε και οι τίτλοι τελους για το παραμύθι είχαν πέσει.Και βγαίνοντας ξανά στην πραγματικη ζωή είδαμε χωρίς μάσκα το πρόσωπο του "σωτήρα" μας και ανατριχιάσαμε.
Τώρα κοιτάζοντας στο βάθος του δρόμου κατά το αύριο ξαφνικά αντικρίζουμε ένα μέλλον ρακένδυτο , κουρελλιάρικο, που δεν μοιάζει ούτε με τις χειρότερες όψεις άγριων στιγμών του χθές που υποτίθεται πώς παει περασε και δεν ξαναγυρνάει.Κι όμως, να που υπάρχουν κάποιοι που έβαλαν στοίχημα να γυρίσουν την ιστορία πίσω.Τα κερδη δικά τους, τα έξοδα δικά μας.
Μάλιστα δεξί τους χέρι είναι όλοι αυτοί οι φωτισμένοι πολιτικοί που ανέμισαν στις σημαίες τους σοσιαλιστικά συνθήματα κι όταν άνοιξαν τα ντουλάπια με τις πολιτικές, βγήκαν απο μέσα οι σκελετοί του νεοφιλελευθερισμού.
Και ξαφνικά η υπέρτατη αρχή έγινε όχι η ανθρώπινη ζωή, αλλά η λειτουργία των αγορών!Των αγορών που όπως είχε προβλέψει έναν αιώνα πριν(!) ο Λένιν, κάνουν στην άκρη το παραγωγικό κεφάλαιο και αρπάζουν χωρίς σκέψη ότι πλούτο υπάρχει.Και με τα σύγχρονα "εργαλεία" απλώνουν χέρι και σε ότι ενδέχεται να υπάρξει - η και να μην υπάρξει- μέσα από λογικές απίστευτες που στοιχηματίζουν 10 φορές το Παγκόσμιο ΑΕΠ,με αποτέλεσμα ένα απαίσιο μαυρο σύννεφο καταστροφής να κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας από μια κλωστή.Να σημειωθεί δε οτι αυτές οι "σπουδαίες ανακαλύψεις" της "επιστήμης" των χρηματοοικονομικών κέρδιζαν βραβεία Νόμπελ πριν αρχίσουν να καταστρέφουν τον πλανήτη.Την ιδια στιγμή σοσιαλδημοκράτες και νεοφιλελεύθεροι όχι μόνο τους αποθέωναν αλλά ριχνόντουσαν παρέα σε ένα ξέφρενο γλέντι διαπλοκής και διαφθοράς, ενώ οι λαοί χαζογελούσαν ανυποψίαστοι μπροστά σε κάποιο ριάλιτυ.Και το βράδι το βραδάκι, κάναμε όλοι μαζί την προσευχή μας να συνωμοτήσει το σύμπαν και να τα πάρουμε χοντρά.
Γεμίσαμε το κεφάλι μας ωραία σλογκανάκια του τύπου "τα καλύτερα έρχονται" την ίδια στιγμή που βυθιζόμασταν τεμπέλικα στον καναπέ με την πιστωτική να ξεφεύγει και κάποιους να χαμογελάνε πονηρά με νόημα.Κι αυτό που ερχόταν ήταν πράγματι το καλύτερο αλλά όχι για μας.Και δίκαια.Γιατί αυτοί οι άλλοι το σχεδίασαν, το πάλεψαν, το έντυσαν με ρούχο λαμπερό και μας το σέρβιραν.Ενώ εμείς απλά το φάγαμε.Κ
αι τα χαρίσαμε όλα.Πρώτος γύρος λοιπόν με νικητές αυτούς κι εμάς ζαλισμένους και ματωμένους στο καναβάτσο.Την διαιτησία πουλημένη και τους κανονισμούς του παιχνιδιού να επιτρέπουν τα πάντα σ αυτούς και σε μας κάτι λίγα.
Οπότε;Ηττα;Εξαρτάται.Στο κοντοπρόθεσμο σίγουρα θα πονέσουμε, αλλά αν δεν σηκωθούμε αποφασισμένοι να παλέψουμε άγρια για την ζωή μας, υπάρχουν και χειρότερα από τον πόνο.
Τα ψέματα τέλειωσαν.Οτι δεν παλέψεις, απλά δεν σου ανηκει και βέβαια η ζωή δεν γίνεται καλύτερη χωρίς να κάνεις κάτι γι αυτό.Το αντίθετο μάλιστα.
Οπότε δρόμος και πάλι δρόμος...
Αν η επέλαση του καπιταλισμού σταματούσε εδώ, κάποια από τα μέτρα που παίρνει παντού το σύστημα θα είχαν τύχη ίσως.
Ομως δεν σταματάει εδώ.Το σύστημα έχει χρεοκοπήσει 2 χρόνια πριν και αυτή τη στιγμή προσπαθεί να σπρώξει το λογαριασμό προς τη μεριά μας, χρησιμοποιώντας τους γνωστούς φίλους μας για να μας πείσει πως φταίμε εμείς, κι όχι η σιχαμερή και απίστευτη καπιταλιστική απληστία που παίζει κορώνα γράμματα 10 Παγκόσμια ΑΕΠ στα παράγωγα για πλάκα!Η τέλος πάντων γιατί υπάρχει διαρκώς ανάγκη για καλύτερους ισολογισμούς εισηγμένεων εταιρειών!
Ειναι μια κατάσταση χωρίς επιστροφή που θέλουμε δεν θέλουμε θα βγάλει τον κόσμο στους δρόμους.Και τότε θα γραφτεί ιστορία και η ζωή θα τραβήξει την ανηφόρα της.
Σαυτήν την κατάσταση όποιος επιλέξει την απάθεια και την μή συμμετοχή θα είναι άξιος της επιλογής και της μοίρας του.Γιατί θα είναι η στιγμη που θα πρέπει να δοθούν μάχες, να παρθούν πίσω χαμένες κατακτήσεις (που είναι ανάσες ζωής κι όχι περιτές χλιδές),και να θεμελιωθούν καινούργιες.
Και όλα αυτά βέβαια κερδίζονται μόνο στους δρόμους, γιατί μόνο ότι περνάει μέσα από το καμίνι των δρόμων γίνεται πραγματική και βιώσιμη κατάκτηση.Ετσι γινόταν πάντα, ετσι έχει γράψει η ιστορία και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς .Ολα τα άλλα ανατρέπονται κι αυτό φάνηκε περίτρανα το τελευταίο διάστημα όπου ο καπιταλισμός κάνει εφοδο και τα κινήματα και οι λαοί πιάνονται στον ύπνο.
Θέλουμε τη ζωή μας πίσω λοιπόν η μήπως όχι;
Ας ζωντανέψουμε τότε κι ας βγούμε να ζητήσουμε τα αυτονόητα.Ας απαιτήσουμε από όλους με κάθε τρόπο να δοθεί πραγματική πνοή στα κινήματα κι ας μπούμε ξανά στη διαδικασία να γράψουμε σαν πρωταγωνιστές την ίδια μας την ιστορία.
Κι ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας.
Χωρις λαούς ζωντανούς, ζωή αληθινή δεν γίνεται να υπάρχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου