Ειμαι ο Μάριο, ένας εργάτης μεταλλωρύχος

Βγαίνουν ένας-ένας άπό τον κάτω κόσμο.Προσεύχονται, κλαίνε, γελάνε, αγκαλιάζονται με τους αγαπημένους τους.Φοράνε μαύρα γυαλιά για το φώς και ειναι αισιόδοξοι.
Είναι το επίκεντρο της Παγκόσμιας προσοχής για μια μέρα και κανουν δηλώσεις.
Κάποιοι λένε πράγματα συνηθισμένα και κάποιοι άλλοι εντυπωσιάζουν.Οπως ο Μάριο....
Ο Μάριο Σεπούλβεδα που βγήκε γελώντας, γεμάτος ενέργεια.Ο Μάριο που έφερε μια σακούλα με δώρα από τα έγκατα.Ο  Μάριο που φώναξε συνθήματα με τη γροθιά στον αέρα για τη Χιλή και τους μεταλλωρύχους.Ο Μάριο που τα ΄λεγε μέρες  με το Θεό και με το διάβολο.
Ο Μάριο που είναι περήφανος που είναι εργάτης.

"Δεν θέλω να μας αντιμετωπίσετε σαν καλλιτέχνες , σαν δημοσιογραφους η κάτι τέτοιο.
Κι εμένα θέλω να με αντιμετωπίσετε σαν το Μάριο Σεπούλβεδα, έναν εργάτη κι ένα μεταλλωρύχο"