Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Η "ηρωικη" έξοδος και η ώρα της αλήθειας


Η ταπεινη μας γνώμη είναι ότι η "ηρωικη" έξοδος των βουλευτών ΠΑΣΟΚ και ΝΔ από τα κόμματά τους, ειναι ενα γεγονός που δεν είναι τόσο απλό να εξηγηθεί. Δεν αξιολογείται δηλαδή με ένα ενιαίο τρόπο του τύπου μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί.
Αυτοί που έφυγαν δεν έφυγαν ολοι για τον ίδιο λόγο. Αλλοι το έκαναν πράγματι γιατι δεν πίστευαν στην πολιτική αυτή, άλλοι το έκαναν για να σωθούν πολιτικά οσο γίνεται και φυσικά είναι έτοιμοι και διαθέσιμοι προς πάσα χρήση σαν επαγγελματίες πολιτικοί και άλλοι το έκαναν κατ' εντολήν  εν όψει πιθανού σχηματισμού νέων κομματων ή και για να επιστρέψουν αργότερα πριν τις εκλογες δίνοντας φιλολαικό άλλοθι στα κόμματά τους που όπως είπαν είναι τα σπίτια τους.
Αν δεν σχηματισθούν άλλα νεα αστικά σχήματα με κάποιου τυπου  "αντιμνημονιακό" χαρακτήρα(ή δεν βρεθεί τρόπος να απαλυνθούν οι εντυπώσεις από την ξεδιάντροπη πολιτική συμπεριφορά των κυβερνητικών κομμάτων) οι ψηφοφόροι που σιχάθηκαν όσα συμβαίνουν αναγκαστικά στρεφονται προς τα αριστερά. Αρα ο στόχος των  ενεδεχόμενων νεων σχημάτων είναι να σταματήσει η διαρροή προς τα Αριστερά και να επιχειρηθεί ο εγκλωβισμός του λαού σε κόμματα που θα μιλάνε μεν αντιμνημονιακά και φιλολαικά, αλλά βεβαια αυριο με ευκολία θα μετατραπούν σε κόμματα που θα υπογράψουν ταπεινωτικές δηλώσεις υποταγής όπως έγινε με τη  ΝΔ και όπως πολύ φοβαμαι θα συμβεί αργα ή γρήγορα και με άλλους προοδευτικούς σχηματισμούς με Ευρωπαικό προσανατολισμό.
Η αστική τάξη που εκφραζόταν ως τωρα πολιτικά κυρίως μεσα από τα 2 τεως μεγάλα κόμματα  αυτη τη στιγμή βρίσκεται μπροστά σε ένα χωρίς προηγούμενο αδιέξοδο και προσπαθεί να καλύψει τα κενα πολιτικής εκπροσώπησης που δημιουργούνται με κάθε τρόπο. Ομως και το πέρασμα και η εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων, απαιτούν την κατασκευή-δημιουργία  ενδιάμεσων πολιτικών "σκαλοπατιών"-εφεδρειών που να καθυστερούν την έκφραση της λαικής δυσαρέσκειας προς τα Αριστερά με κάθε τροπο προκειμένου να κερδηθεί χρόνος.
Γι αυτούς θα ήταν ευχής έργο αν μπορούσε να υπάρξει άμεσα ένα ή παραπάνω κεντρώου χαρακτήρα αντιμνημονιακά κόμματα, που θα ήταν ελεγχόμενα και που αφού εγκλώβιζαν ικανό αριθμό ψηφοφόρων, που χωρίς αυτά θα πήγαινε προς τα Αριστερά,στη συνέχεια θα αναγκάζονταν κάτω από τις ακόμη πιο δυσκολες συνθήκες που θα δημιουργηθούν να υποχωρήσουν και να υποταχθούν "για το καλό της πατρίδας"
Η αναπόφευκτη ριζοσπαστικοποίηση όμως του λαού και η οργάνωση του στα σωματεία και  γενικά η αναμενόμενη έντονη και απαιτητική παρουσία του στο προσκήνιο, θα είναι μεγάλο εμπόδιο σε τέτοια σχέδια.
Βαδίζουμε στη δημιουργία δύο όλο και πιο καθαρών πόλων. Του πόλου των συμφερόντων των εργαζομένων και του πόλου των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ειναι πραγματικά ή ωρα της αλήθειας και για το λαό και για το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα.

9 σχόλια:

Swell είπε...

H Ξενογιαννακοπούλου σήμερα δήλωσε ότι αγαπά τον ΓΑΠα! Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν αντέδρασε όταν διαγράφτηκαν οι Σακοράφα, Κουρουμπλής και Δημαράς, απάντησε ότι δεν κατέφερθηκε ποτέ εναντίον αυτών των συναδέλφων της. Γελοίοι πολιτικοί, γελοία και τραγικά τα αποτελέσματα.

Ανώνυμος είπε...

βασικά, υπάρχει το θέμα με τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το πλοίο που μπάζει νερά... φυσικά, είναι πολύ αργά πλέον για τα ποντίκια, διότι για να παρασιτίσουν λίγο ακομη, βρίσκονται μεσοπέλαγα και δεν έχει γυρισμό πλέον γι' αυτά. Το αν αγαπούσαν τον καπετάνιο δεν μας αφορά, να τα πουν με τον ψυχολόγο τους.

Γιώργος Σαρρής είπε...

Οσο μπαινουμε στα βαθια νερά της κρισης τόσο θα εκτίθενται διάφοροι. Θα εκτεθούν κι άλλοι πολλοί. Οσοι βλέπουν την πολιτική σαν δουλίτσα και τρόπο εξασφάλισης παιδιών εγγονιων και βάλε, δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν όπως έγινε π.χ. με την Ευρωπαία πλέον Δαμανάκη(ακούστε πια ακόμη κ τον τόνο που μιλαει!Μονο προφορά ξενική δεν εχει αρχίσει να εχει). Και δεν θα είναι μόνο ΝΔ ΠΑΣΟΚ. Πιστευω θα γινουν σεισμοί και πολλες αλλαγες στο σκηνικό πανω στον πανικό της κρίσης και της πίεσης που θα ασκηθεί και από τους δρόμους και τα συνδικατα. Οι υπογραφες που θα ζητησουν τωρα θα ειναι και από τη ΔΗΜΑΡ και θα πρεπει να απαντησει πειστικά, στο λαό εννοώ, για το τι θα κανει.

Γιώργος Σαρρής είπε...

swell,
Tι να λεμε τωρα, μιλάμε για γελοιότητες.Αλλα δεν ειναι μονο αυτο. Μήπως πρεπει να σταματησουμε να πιστευουμε σε "ανεπαρκείς","λίγους" κλπ; Μήπως αρχιζει να φαινεται οτι κινουνται κάποιοι με σχεδιασμούς άλλων κεντρων που δε φαίνονται στην επιφάνεια;

Ανώνυμος είπε...

Η ώρα της αλήθειας...Όντως, όσο πλησιάζει αυτή η ώρα, τόσο περισσότερο θα αυξάνεται ο κουρνιαχτός και η χαμηλή νέφωση προκειμένου να κρυφτεί η αλήθεια. Η αλήθεια που σου κουνάει ενοχλητικά το δάχτυλο απαιτώντας να πάρεις θέση: με ποιούς εναντίον ποιών! Φίλτατε Γιώργο, τα εργαστήρια δουλεύουν νυχθημερόν. Πρακτοριλίκια και προβοκάτσιες για να πλήξουν το κίνημα από τη μια,εκβιασμοί και απίστευτα αλισβερίσια από την άλλη για να διασώσουν το σάπιο πολιτικό τους προσωπικό.Από Πάνο Καμμένο με ανθυπασπιστή Γιώργο Τράγκα, μέχρι Τσίπρα, Λούκα Κατσέλη,Μπίστη και Τζουμάκα, εμπρός για μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση!Το δίλημμα,ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι ένα: ή με το ΚΕΦΑΛΑΙΟ ή με τους ΕΡΓΑΤΕΣ. Το ποιό θα υπερισχύσει, θα κριθεί στους δρόμους. Πάνος

vertigo είπε...

γι αυτο ποτέ δεν τους ψηφισα...σ αυτο το παιχνιδι της κατ επιφασιν δημοκρατιας...οπου ο κυριαρχος λαος (εδω γελαμε ή κλαιμε...αναλογως..) στελνει στο Βολευτηριο αυτους που θα παιρνουν αποφασεις γι αυτον αλλά χωρις αυτον...(που λεει κι ο Β. Παπακωνσταντινου..),τυφλα υπακουοντες στις κομματικες γραμμες και στα συμφεροντα των χορηγών τους, μερος δεν πηρα...ακριβως γιατι ειμαι πολιτικό ον και οχι idiot -Iδιωτης ,οτι δεν συμμετεχω στα κοινά...οπως εχω κατηγορηθει καποιες φορές...επειδη ακριβως νιωθω πολίτης συνειδητοποιημενος , σ αυτην την ολιγαρχικη ''δημοκρατια'' ,οπου με την ψηφο τους ,οσοι νομιζουν οτι συμμετεχουν σε δημοκρατικο πολιτευμα,στελνουν στο Βολευτηριο άλλους, δηλαδή τους πολιτικούς κατ`επάγγελμα να διαχειρίζονται τις ζωες τους ,δεν συμμετεχω. Αν με ρωτουσε καποιος , αν υπαρχουν τροποι αλλοι ,θα του ελεγα πως ναι...Συμμετοχικη Δημοκρατια...αν μπορει να γινει σε μικρη κλιμακα, σ ενα χωριο δηλαδη ,(οπως εγινε στην Μαριναλεντα ,στην Ισπανια )μπορει να γινει και σε μια πολη και σε μια χώρα...αυτοδιαχειρηση ,αυτοοργανωση ειναι η απαντηση στην δηθεν δημοκρατια τους...βεβαια στην σφαιρα της ουτοπιας ειναι ακομα αυτο που εγω πιστευω ,γιατι ο καπιταλισμος εχει τα μέσα να διαφυλαξει με καθε κοστος τα κεκτημενα των ολιγαρχων..αλλά προτιμω να ονειρευομαι και να παλευω για μια ουτοπια...για μια αταξική κοινωνια...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΩΝ...

vertigo είπε...

αγαπητε Πάνο του σχόλιου 10:33 π.μ.

Το διλλημα που θετεις ''Το δίλημμα,ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι ένα: ή με το ΚΕΦΑΛΑΙΟ ή με τους ΕΡΓΑΤΕΣ''
ποιους αφορα; δεν εχω καταλαβει...

το θεμα ειναι να καταλαβουν οι εργατες οτι χωρις αυτους ,αφεντικά δεν υπαρχουν...

vertigo είπε...

δικα μου και τα δυο posts με το νικ vertigo...απλα εβγαλα το ''black rose'' (oχι γιατι δεν με εκφραζει πια αυτο που συμβολιζει,αλλά γιατι μ αρεσει να δειχνω προσωπο ,οταν και ο οικοδεσποτης μας κανει το ιδιο)

Γιώργος Σαρρής είπε...

Vertigo,
Μαλλον εχεις καταλάβει οτι δεν υποστηρίζω την ανατροπή μεσω εκλογών. Οι αλλαγες πολιτικών συσχετισμών όμως δεν μπορούν να μας αφήνουν αδιάφορους εφ όσον διαμορφώνουν συνθήκες είτε υπέρ είτε κατά των συμφερόντων της εργασίας και του λαού.Επίσης ειτε συμφωνούμε ειτε διαφωνούμε με την καθαυτή τη λειτουργία ή την ύπαρξή τους μας δίνουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες για το που βρίσκεται ο λαός που δεν μπορούμε φυσικά να μην τον λάβουμε υπ'όψη σε ότι σχεδιασμούς κάνουμε.Εννοείται βεβαια ότι η συμμετοχή του λαού σε όλα αυτα που τον αφορούν είναι το σπουδαίο και κύριο κλειδί και η λύση. Ο δρόμος και ο προορισμός μαζί.
Το θέμα της "συμμετοχικής δημοκρατίας" τώρα είναι μια υπόθεση που δεν μπορεί κανείς να μη συμφωνήσει αλλά όσο αφήνουν οι καταπιεζόμενοι την εξουσία και τους μηχανισμούς της στα χερια των καταπιεστών τους, θα βρίσκεται διαρκώς σε κίνδυνο ακόμη κι αν καταφερναμε να την δεχτεί ο λαός και να την ακολουθήσει. Η περίπτωση της Μαριναλέντα είναι εντυπωσιακή(αν είναι όπως νομίζουμε) αλλά πιστευω πως αν κάποια στιγμή γινόταν απειλή για το σύστημα θα ισοπεδωνόταν την άλλη στιγμή από τον ισπανικό καπιταλισμό.Εδω ισοπεδωθηκε ολόκληρη ισπανικη επανασταση με τα όπλα του Φρανκο και τη βοηθεια του απανταχού φασισμού και του καπιταλισμού που έκλεισε τα μάτια κανονικά στη σφαγή.
Οι εργάτες και οι συμμαχοί τους επίσης πρεπει να καταλάβουν οτι η ταξική πάλη δεν συμβαίνει στο μυαλό μας αλλά μεσα στη ζωή μας.

ShareThis