Όλοι το Σάββατο στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι στο Σύνταγμα

Όλοι το Σάββατο στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι στο Σύνταγμα (SPOT)


Το Σάββατο, όλοι οι δρόμοι -από κάθε γωνιά της Ελλάδας- οδηγούν στο Σύνταγμα, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι, που συμμετέχουν μετά από κάλεσμα του ΠΑΜΕ, περισσότερα από 900 σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, σύλλογοι και φορείς.


«Για να ακουστεί η δική μας φωνή!», για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, για να βροντοφωνάξουμε: «Δε θα αποδεχτούμε να ζούμε με τον εφιάλτη της ανεργίας! Δε θα δεχτούμε να ζούμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι!», όπως σημειώνεται στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ.


Ήδη οι αποφάσεις συμμετοχής έφτασαν τις 933.

Επίσης την Κυριακή 19 Οκτώβρη στο Εργατικό Κέντρο πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα συνεδρίαση της διευρυμένης Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι από περίπου 20 Νομούς και μπλόκα.

Η Πανελλαδική Επιτροπή των αγροτικών Μπλόκων απευθύνει αγωνιστικό κάλεσμα στους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους να συμμετέχουν μαζικά και μαχητικά στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργανώνεται από το ΠΑΜΕ το Σάββατο 1η Νοέμβρη στις 12 το μεσημέρι στο Σύνταγμα. Η ανεργία αφορά όλους. Χιλιάδες γιοι και θυγατέρες αγροτών και κτηνοτρόφων είναι άνεργοι. Η συμμετοχή οργανωμένα αγροτών και κτηνοτρόφων, Ομοσπονδιών, Επιτροπών Αγώνα και Αγροτικών Συλλόγων με αποφάσεις τους θα αναδείξουν για μια ακόμη φορά την οξύτητα και των αγροτικών προβλημάτων.

Το ΟΧΙ με άλλη ματιά -Το μεταξικό καθεστώς με το βλέμμα του Γ.Σεφέρη

Αν μας ζητούσε κανείς να πούμε "πως και γιατί" ο Ι.Μεταξάς είπε το περίφημο "ΟΧΙ" στον πρέσβη της Ιταλίας Γκράτσι εκείνο το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, θα λέγαμε πολύ απλά: 

Το είπε γιατί με βάση τη σκληρή λογική της  εποχής την οποία εξέτασε προσεκτικά από όλες τις πλευρές (είχε αρχίσει ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος και  μαζί το ξανασχεδίασμα του χάρτη της Ευρώπης), παρότι μέσα του ήθελε να πει ΝΑΙ, κάτι τέτοιο ήταν εντελώς αδύνατο και παράλογο. Και βέβαια ο Ι.Μεταξάς μπορεί να ήταν φασίστας, αλλά παράλογος δεν ήταν. Κάθε άλλο μάλιστα.

Οι παρακάτω δηλώσεις του εκείνων των χρόνων λένε τόσα όσα χρειάζονται για να καταλάβουμε.

Στις 3 Μαρτίου του 1934  ο Ι.Μεταξάς  στο Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι»

Ι.Μεταξάς στον Αρθουρ Μάρτον - ανταποκριτή της «Ντέιλι Τέλεγκραφ» στην Αίγυπτο - τον οποίο συνάντησε στην Αθήνα το 1940: "Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης"

"...μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις τη Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς διά την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως "ασήμαντοι" εμπρός εις τα "οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα" τα οποία θα είχεν διά την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι' όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό τη Νέαν Τάξιν.
Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Ελληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις ότι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο "εις το ελάχιστον δυνατόν". Οταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορούσε να είναι ούτο το ελάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς τη Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς.

Δηλαδή θα έπρεπε, διά να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν... με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από τη Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτο δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Αγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των...

Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, αλλά τρεις αυτήν τη φοράν Ελλάδες."

Όπως λέει ο ίδιος λίγο πιο κάτω "κάτι τέτοιο η ιστορία δεν θα το επέτρεπε ποτέ"

Αυτά όμως είναι πράγματα που πολλές φορές έχουν ειπωθεί και είναι σε πολλούς γνωστά. Κάτι που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι το τι έχει πει και γράψει γι αυτά ο Γ.Σεφέρης* που κάθε άλλο παρά αριστερός ή κομμουνιστής ήταν. Ο Γ.Σεφέρης δουλεύοντας σαν διπλωματικός υπάλληλος στο Υπ.Εξωτερικών άκουσε και είδε πολλά στους διαδρόμους των κυβερνητικών γραφείων εκείνης της εποχής.

"Η περίοδος της ουδετερότητας ήτανε δύσκολη και, για μένα, πολύ βαριά. Οι οδηγίες ήταν:άψογη στάση απέναντι όλων των εμπολέμων. Ήμουνα σύμφωνος μ' αυτή την πολιτική. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Κάθε τόσο παράπονα των Άγγλων και των Γάλλων στο Γραφείο μου, πως είμαστε αγιάτρευτα Γερμανόφιλοι, και κάθε τόσο βίαιες επισκέψεις της Γερμανικής πρεσβείας, με όλες τις εφημερίδες υπογραμμισμένες με μπλε και κόκκινο μολύβι. Το ένα χρώμα ήταν οι αξονικές ειδήσεις το άλλο οι συμμαχικές. Αν το αξονικό χρώμα είχε μικρότερη έκταση...χαλνούσε ο κόσμος. Είχαμε παραβιάσει την ουδετερότητα.

...Θυμούμαι μια φορά έναν γραμματέα της πρεσβείας......ήθελε να διαμαρτυρηθεί γιατί είχαμε δημοσιέψει το λόγο του Τσάμπερλαιν, που έλεγε πως η υπογραφή του Χίτλερ δεν αξίζει μια κόλλα χαρτί....Ήρθε και κάθισε κι άρχισε να ωρύεται γερμανικά....

.... Αλλά ο μεγαλύτερος μπελάς για μένα, ήταν που δεν υπήρχε καμιά συνοχή στην υπηρεσία.Οι περισσότεροι υπάλληλοι ήταν παλιοί αποτυχημένοι αντι βενιζελικοί δημοσιογράφοι, που ζούσαν με τις αντιδράσεις του Πρώτου Μεγάλου Πολέμου. Συναισθηματικά, ανήκαν στους Γερμανούς. Τους θαύμαζαν και τους έτρεμαν....

Θα πρέπει να προσθέσω ότι την εποχή εκείνη κανείς, μήτε κι οι πιο τρελοί, δεν περίμενε το θαυματουργό ξέσπασμα της ψυχής του λαού και τις νίκες στην Αλβανία. Ο πιο αισιόδοξος υπολογισμός των τεχνικών ήταν μια γραμμή αμύνης στο Βέρμιο, για λίγες βδομάδες, κι 'επειτα μεταφορά της πρωτεύουσας στην Κρήτη....

Κι όταν δοκίμαζες να αντιμιλήσεις, σου έλεγαν με ύφος περιφρονητικό:"Και η Ιταλική αεροπορία;" και σε αποστόμωναν."

Ο Γ.Σεφέρης μιλώντας για τις μέρες εκείνες δείχνει μάλλον να συμπαθεί τον Μεταξά σε επίπεδο προσωπικό. Παρ' όλα αυτά λέει:

"Όταν ήρθε η 28η δεν μπόρεσε να δει ότι τότε μόνο, κι όχι στις εορτές του Σταδίου, ολόκληρος ο λαός ήταν μαζί του, μαζί με την απάντηση που έδωσε στον Γκράτσι την αυγή. Δεν μπόρεσε να καταλάβει  ότι η μέρα εκείνη δεν επικύρωνε αλλά καταργούσε την 4η Αυγούστου."

Για τον περίγυρο του Μεταξά  ο Σεφέρης έχει να πει τα χειρότερα ενώ κατηγορεί και τον Μεταξά που δεν "τους έστειλε στα σπίτια τους". Τους χαρακτηρίζει "ανάξιους", "μέτριους μικροκατεργάρηδες που δεν είχαν άλλο μέσα τους παρά το δέος της Γερμανίας"

"Ο Μεταξάς" λέει ο Γ.Σεφέρης "ήξερε τι λογής άνθρωποι ήταν αυτοί που είχε κοντά του. ήξερε πως αν σ'εκείνο το υπουργικό συμβούλιο της αυγής της 28ης έλεγε  στους συνεργάτες του που είχαν ξυπνήσει(τους είδα) με φάτσες βρικολάκων:

-Κύριοι, στις 3 το πρωί, ο πρεσβευτής της Ιταλίας μου επέδωσε τούτο το τελεσίγραφο. Προ των συντριπτικών μέσων της Ιταλίας και της Γερμανίας, κτλ. κτλ.-απεφάσισα να αποφύγω τας άνευ προηγουμένου καταστροφάς που ηπείλουν τον τόπον, αποφάσισα να παραμερίσω κάθε εγωισμόν και ενέδωσα,

Αν τους έλεγε αυτά, ήξερε ο Μεταξάς ότι όλοι αυτοί οι κύριοι θα πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι και να τον συγχαρούν για το πατριωτικό  του σθένος με πολύ μεγαλύτερη ειλικρίνεια παρά όταν άκουσαν το περιλάλητο όχι. Ωστόσο τους κράτησε μολονότι το ήξερε."

Αυτό ήταν λοιπόν κατά τον συντηρητικό Σεφέρη το πολιτικό προσωπικό του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. Αυτόν τον "πατριωτισμό" αντίκρισε στα κυβερνητικά γραφεία.

Και συμπληρώνει για τον κρατικό μηχανισμό:

"Κάποτε ...οι ασφάλειες παρατήρησαν πως ορισμένοι διανοούμενοι το παραξήλωναν. Οτι στα αρθρα τους, μεταχειρίζονταν με τρόπο ύποπτα επίμονο εκφράσεις που καυτηρίαζαν την ιδεολογία του Μουσολίνι....

Έτσι ένα βραδάκι τους σάρωσαν και τους πήγαν στο Τμήμα. Στον καιρό της ειρήνης, θα τους φόρτωναν σε κανένα καραβάκι και θα τους έστελναν να πλέξουν ειδύλλια στα ωραία νησιά του Αιγαίου. Αλλά τώρα είχαμε και συμμάχους... Ο αστυνόμος λοιπόν περιορίστηκε να τους νουθετήσει. Τους είπε:

-Κύριοι έχετε όλη την ελευθερία να τονώνετε το φρόνημα του λαού.Αλλά δεν είναι σωστό να βρίζετε το φασισμό."Κι εμείς είμαστε φασιστικό κράτος."

(Παρεμπιπτόντως να πούμε πως αυτό το φασιστικό κράτος αποθεώνει συχνά πυκνά ο νυν νεοδημοκράτης Άδωνις)

" Θυμούμαι πολλές περιπτώσεις", συνεχίζει ο Γ.Σεφέρης, "που η λογοκρισία είχε αντικαταστήσει, σε τηλεγραφήματα, με τις λέξεις Ιταλός, ιταλικός, τις λέξεις φασιστής, φασιστικός που τύχαινε να χρησιμοποιήσω στις δηλώσεις μου..."

Κι αφού λέει για το πόσο υπέροχα πολέμησε ο λαός μας συνεχίζει:

"Έτσι φτάσαμε στα γεγονότα της τελευταίας άνοιξης(πριν τη Γερμανική επίθεση): υπουργοί πανικόβλητοι και σπασμωδικοί, διπλωματία χωρίς ειρμό και χωρίς υπόσταση, , στρατηγοί που πρόδωσαν, πρωθυπουργοί που αυτοκτονούσαν, και μαζί με όλα αυτά, η ασυγχώρητη, η εγκληματική,  η τραγική απώλεια της Κρήτης."

"...Το πάρσιμο της Κρήτης δεν 'ηταν μοιραίο.....

Τις μέρες που οι Ιταλοί ήτανε στον Αχέροντα, υπήρχαν έμπιστοι του Μεταξά που έλεγαν:"Πόσο μπορούμε να κρατήσουμε; δεκαπέντε μέρες; ένα μήνα; σε λίγο εκεί θα πάμε" Ωστόσο δεν έγινε καμιά προετοιμασία, τίποτε. Κάναμε το αντίθετο. Τέλος Απρίλη, ούτε ο δρόμος από τη Σούδα στα Χανιά δεν ήταν έτοιμος...αδιαφορήσαμε-η Κρήτη ήταν το άπιστο νησί, το κλίμα του δεν πήγαινε στο καθεστώς"

"Κι ο Μεταξάς συμπεριφέρθηκε σαν να είχε πέσει στο παιχνίδι των Γερμανών."Να μην προκαλέσουμε. Να μην προκαλέσουμε τους Γερμανούς" ήτανε το σύνθημά τους. Και πότε αυτό; Όταν τα παιδιά μας εξευτελίζανε κάθε ώρα και στιγμή στην Αλβανία το άλλο κομμάτι του Άξονα. Έτσι ο Γερμανός στρατιωτικός ακόλουθος μπαινόβγαινε ασύδοτα στο Επιτελείο και επηρέαζε τους αξιωματικούς μας..."

...

Κι όταν είχε φύγει πια ο Πρεσβευτής της Αγγλίας από τη Σόφια κι έγινε η έκρηξη του καταχθόνιου μηχανισμού μες στις βαλίτσες του...εμείς καλοπιάναμε ακόμη τους Βουλγάρους.

Είχαν δημοσιέψει τότε οι εφημερίδες μας την Αγγλική εκδοχή. Ο Βούλγαρος ακόλουθος Τύπου ήρθε στο γραφείο μου να παραπονεθεί που δε δημοσιέψαμε τη Βουλγαρική άποψη.

-Είμαστε φιλικό κράτος είπε, η συμπεριφορά σας δεν είναι φιλική.

-Είσαστε κράτος, του είπα, που ανοίγει τις πόρτες του στους συμμάχους των εχθρών μας, για να περάσουν και να μας χτυπήσουν στη ράχη. Εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Αν θέλει ο Πρεσβευτής σας ας πάει στο Υπουργείο Εξωτερικών .

Την άλλη μέρα, ο Υπουργός Εξωτερικών μου τηλεφωνούσε να δημοσιέψει το Αθηναϊκό Πρακτορείο μια περίληψη της Βουλγάρικης άποψης. 

Ο ίδιος  υπουργός με είχε αναγκάσει να δεχτώ ένα βράδυ στις συγκεντρώσεις των ξένων δημοσιογράφων Γερμανό ανταποκριτή και να τον βλέπω να κρατά σημειώσεις όταν μιλούσε Άγγλος αξιωματικός για τις επιχειρήσεις της αγγλικής αεροπορίας στην Αλβανία. Σε τέτοια χάλια είχαμε φτάσει"

Αυτά λέει λοιπόν ο Γ.Σεφέρης. "Σε τέτοια χάλια είχαμε φτάσει..."

Αυτός ήταν ο πατριωτισμός των τότε "Ελλήνων εθνικιστών", την ώρα που ο λαός έδινε την ψυχή και το αίμα του στο μέτωπο.

*Γ.Σεφέρης "Δοκιμές"-"Χειρόγραφο Σεπ. '41"(Αποσπάσματα)

Άι Στράτης και σοσιαλιστικός ρεαλισμός

Στο σημερινό κυριακάτικο ένθετο, η κε του μπλοκ αντιγράφει κι αναδημοσιεύει ένα απόσπασμα από το πεζό κείμενο του βάρναλη που φέρει τον τίτλο της ανάρτησης, και αναδεικνύει με πολύ γλαφυρό τρόπο τη διαφορά του ‘στεγνού’ ρεαλισμού, που αποτυπώνει στατικά την πραγματικότητα, με τη λογική και τους στόχους του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Διαβάζοντας τις παρατηρήσεις του βάρναλη, μπορεί να καταλάβει κανείς καλύτερα (μολονότι δεν αναφέρεται άμεσα σε αυτό το ζήτημα) και την ειδοποιό διαφορά του διαλεκτικού υλισμού από τον στείρο και αφηρημένο προμαρξικό φιλοσοφικό υλισμό, καθώς και την ουσιώδη σχέση μεταξύ αυτών των δίπολων.
Με άλλα λόγια, η διαφορά του σοσιαλιστικού ρεαλισμού από τον απλό ρεαλισμό, είναι βασικά η διαφορά που έχει σε φιλοσοφικό επίπεδο ο διαλεκτικός υλισμός του μαρξ από τον αφηρημένο υλισμό, που αντικρίζει στατικά την πραγματικότητα. Καλή ανάγνωση και κάθε καλόπιστη παρατήρηση-προσθήκη, ευπρόσδεκτη στα σχόλια.


-.-.-


Ψηλά από το μετερίζι μας χαιρόμαστε κατάντικρά μας τ’ ολόφωτο εξαϋλωμένο όραμα του χωριού, κρεμασμένο από το λόφο του, απάνου στη θάλασσα. Αφού έχουμε κόψει το τσιγάρο για λόγους… υγείας, φλυαρούμε περί ανέμων και υδάτων. Και περί Τέχνης. Δύο αναστημένοι νεκροί.


-Όλο αυτό το χωριό, τι εξαίσιο όραμα φαίνεται, άμα το κοιτάς σαν ένας εστέτ. Όταν όμως θυμηθείς τα στενά, τα σκοτεινά, τα φονικά στενοσόκακα τα γεμάτα από όλες τις ακαθαρσίες· όταν θυμηθείς τη φτώχεια και την αθλιότητα της ζωής των ανθρώπων, το πνευματικό τους σκοτάδι, την εγκατάλειψή τους στη μοίρα τους· όταν θυμηθείς πως είναι τα θύματα μιας κοινωνικής βίας κι εκμετάλλευσης, που αφού τους πιει το αίμα, τους βουλιάζει όσο βαθύτερα μπορεί στην άγνοια, τότες η ομορφιά του οράματος χάνεται και αναδύεται το πραγματικό «νόημα» του τοπίου. Η ψυχή του. Ένας καλλιτέχνης που δε βλέπει αυτή την ψυχή θα αποδώσει μια ομορφιά όσο θέλει εντυπωσιακή, μα πάντα επιφανειακή, στατική, ψεύτικη. Το έργο του μπορεί να αρέσει, μα ποτές δε θα κινήσει τη σκέψη μας. Τη ναρκώνει. Κι αν το έργο του είναι ρεαλιστικό, ο ρεαλισμός του θα είναι αφαιρεμένος, άδειος, χωρίς περιεχόμενο. Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο ρεαλισμό, που έχει για σκοπό του την πιστότητα της αντιγραφής (ή αναδημιουργίας) των φυσικών και ανθρώπινων «αντικειμένων» και στο ρεαλισμό που ζητάει να συνειδητοποιήσει την κοινωνική σημασία τους, είναι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο νεκρό «σκήνωμα» και στο «πνεύμα» (οι όροι συμβατικοί). Αυτή η διαφορά καθορίζει από τη μια μεριά τη ματαιότητα του κριτικού κι αισθητικού ρεαλισμού και από την άλλη την επαναστατικότητα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.


-Αυτό το αποτέλεσμα το πετυχαίνουν οι εικαστικές τέχνες ως ένα βαθμό. Ο Βελάσκεθ, ο Κουρμπέ, η γοτθική τέχνη, η ολαντέζικη σχολή, μας δώσανε υπέροχα ρεαλιστικά κομμάτια από τη ζωή. Αυτοί μας γνωρίσανε την εποχή τους· όλοι οι άλλοι μας δώσανε το… άπειρο! Για κείνους τους καιρούς, που δεν υπήρχε συνείδηση κοινωνικού αγώνα, μα Θεός πατήρ των πάντων, ο αισθητικός αυτός ρεαλισμός ήτανε μεγάλο κατόρθωμα. Σήμερα όμως ο κοινωνικός αγώνας είναι στην πρώτη γραμμή όλων των αξιών. Αυτό πήρε τη θέση του Υπέρτατου Όντος. Ο άνθρωπος έγινε κύριος της Τέχνης του. Η αστική τέχνη, είτε ρομαντική, είτε ρεαλιστική, είτε κλασική, απομονώνει το άτομο (το άτομο που δε δουλεύει) και το βάζει αντιμέτωπο σ’ όλη την κοινωνία. Και όταν ο ρεαλισμός είναι κριτικός, περιορίζεται στο να δείξει τα κακά, την αδικία, την απανθρωπιά του καθεστώτος, μα δε δίνει καμία λύση στο πρόβλημα. Ζητάει να διορθώσει όλα τούτα τα στραβά μέσα στα πλαίσια του συστήματος και με την καλή θέληση ή τη μόρφωση των ατόμων, χωρίς να θίξει τη βάση του συστήματος. Ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός κάμνει ήρωά του τον άνθρωπο της δουλειάς, αυτόν, που αγωνίζεται με πίστη και αισιοδοξία μαζί με όλη την κοινωνία για τη δημιουργία του σοσιαλιστικού πολιτισμού. Έτσι ο καλλιτέχνης μεταβάλλεται από ναρκωτής των ψυχών σε «αρχιτέκτονα των ψυχών». Νομίζω πως αυτό το αποτέλεσμα το πετυχαίνουνε πλατύτερα οι τέχνες του λόγου· γιατί διαθέτουν περισσότερο από τις εικαστικές τέχνες το μεγάλο μέσο της δράσης και της περιγραφής.


-Δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτό όμως δε θα πει πως οι εικαστικές τέχνες απαλλάσσονται από το χρέος να δημιουργούνε πάνου σ’ αυτή τη γραμμή. Και το παραμικρότερο πραματάκι από τις βιομηχανικές τέχνες παίρνει την κοινωνική του σημασία, άμα ο δημιουργός του τη νιώθει και ξέρει να τη δώσει. Αυτή η μουσική, που εκφράζεται με το πιο πνευματικό μέσο, μπορεί μια χαρά να κάνει αυτό το χρέος. Μην ξεχνάμε πως και το ρομαντικό ακόμα στοιχείο δεν είναι ασυμβίβαστο με το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, όπως είπε ο Ζντάνωφ. Γίνεται κι αυτό επαναστατικό εργαλείο, γιατί «όλη η ζωή του κόμματός μας, όλη η ζωή της εργατικής τάξης είναι ένας συνδυασμός της πιο σκληρής, της πιο νηφάλιας δουλειάς με το μεγαλύτερο ανθρώπινο ηρωισμό και με τις πιο μεγαλειώδικες προοπτικές».


-Για μας όμως, που κάνουμε τέχνη επαναστατική μέσα στα καπιταλιστικά καθεστώτα, αυτό το χρέος είναι κάπως διαφορετικό. Εμείς δεν αγωνιζόμαστε να οικοδομήσουμε το σοσιαλιστικό πολιτισμό, μα να ρίξουμε το αστικό κοινωνικό σύστημα. Συναντιόμαστε όμως με τους Ρώσους σε ένα σημείο. Ότι, όπως κι αυτοί, έτσι και μεις προσπαθούμε να αισθητοποιήσουμε το «αύριο» του κόσμου. Κι αυτό το «αύριο», με το να μην είναι ουτοπία, μα ιστορική αναγκαιότητα, αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή της έμπνευσής μας και τη μεγαλύτερη ζωντάνια και δύναμη της τέχνης μας –εννοώ εκείνων που έχουνε ταλέντο.

Το παραπάνω απόσπασμα το βρήκα στο βιβλίο με τα «θυμήματα εξορίας» του κώστα βάρναλη από τον άι-στράτη, με επιμέλεια του ηρακλή κακαβάνη, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις καστανιώτη και το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους φίλους του ποιητή (και όχι μόνο). Περισσότερες λεπτομέρειες για το βιβλίο, μπορείτε να βρείτε ακολουθώντας αυτόν τον ηλεκτρονικό σύνδεσμο.

Από σφυροδρέπανο

Αντι ΚΚΕ μεζεδάκι με μοντάζ(!) από το Λάκη

Ενώ το ΚΚΕ είναι διαρκώς στο στόχαστρο των ΜΜΕ του συστήματος, είτε δια του αποκλεισμού του στα διάφορα πάνελ -όπου βαρεθήκαμε να βλέπουμε το γνωστό έργο ΝΔ vs ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις πιθανές εκδοχές- είτε δια ευθείας ή πλαγίας συκοφαντίας, ο αστειάτορας Λάκης , όπως κάθε Τρίτη, σέρβιρε και πάλι αντικομμουνιστικό μεζεδάκι.

Στην εκπομπή της περασμένης Τριτης 21/10, αφού είχε ήδη καταθέσει μια προκαταβολή προθέσεων παρουσιάζοντας τον Τ.Πανούση ο οποίος όλως τυχαίως και εκείνη την ώρα έβριζε το ΚΚΕ, προχώρησε στο κυρίως μεζεδάκι με τον Τζιμάκο να προσφέρει πλέον ένα πλήρες μπουκέτο με γνωστές χυδαίες αντιΚΚΕ συκοφαντίες   από τα παλιά. Δε σταμάτησε όμως εκεί αλλά αποφάσισε να κλείσει το σερβίρισμα με ένα βίντεο με την Α.Παπαρήγα να λέει για τις σοσιαλιστικές διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τη γνωστη ατάκα στη Βουλή με την άχνη του κουραμπιέ  που αν τον κουνήσεις λίγο δε μένει τίποτα.
Εκεί όμως ο Λάκης και η υπηρεσία του τα δίνουν όλα.
Ενω το αστείο της Αλέκας λέγεται σε άδεια έδρανα με παρόντες ελάχιστους από τη συγκυβέρνηση αφού όπως πάντα πλην σπανίων περιπτώσων  οι βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ειναι στο καφενείο όταν μιλάει το ΚΚΕ, ξαφνικά βλέπουμε στο βίντεο του Λάκη να χειροκροτάει όλη η ΝΔ με την αίθουσα γεμάτη!! Αυτά συμβαίνουν στο 1.11'.58'' του βίντεο της εκπομπής... μόνο που στο επόμενο δευτερόλεπτο και στην επόμενη φράση της Αλέκας, στο 1.11'.59'', βλέπουμε στο πλανο την Αλέκα Παπαρήγα με τη  Βουλή μπροστά της να είναι και πάλι άδεια!!

Πάντως για να πουμε την αλήθεια, νομίζαμε ότι ο Λακης δεν είχε ανάγκη να καταφεύγει σε τέτοιες αντιΚΚΕ χυδαιότητες για να βγάλει μεροκάματο.
Φαίνεται πως κάναμε λάθος.
Άλλωστε ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος. Τόσες καριέρες χτίστηκαν πάνω στη συκοφαντία των κομμουνιστών και του σοσιαλισμού. Άλλες πάλι το κάνουν για να κρατήσουν τα πλούσια συμβόλαιά τους...
Ανοιχτά μυαλά βρε παιδί μου...

ΥΓ: Επειδή στο προηγούμενο αντιΚΚΕ σώου του ο Λάκης αναρωτιόταν που είναι το ΚΚΕ, τον καλούμε να κάνει μια βόλτα στην Αθήνα την 1Η ΝΟΕΜΒΡΗ κατά τις 12 το μεσημέρι...
Όλο και κάτι μπορεί να πάρει το μάτι του...
Αν πάλι ο Λάκης εκείνη την ωρα έχει κάποιο κρίσιμο ραντεβού με φίλους του "υγιείς επιχειρηματίες" με θέμα τη "σωτηρία της πατρίδας" δεν πειράζει, άλλη φορά...

Ντογιάκος: Κάθε κόμμα μπορεί να χαρακτηρισθεί εγκληματική οργάνωση...

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα άραγε;
Επιστρέφουμε μήπως δεκαετίες πίσω;

Προφανώς αυτό έχει στο νου του το σύστημα που τρίζει και είναι υποχρεωμένο να προκαλέσει κι άλλο πόνο στο λαό.
Επομένως κάθε επικίνδυνη αντίδραση του λαού θα πρέπει να κινδυνεύει από "το νόμο και την τάξη".

Η Χρυσή Αυγή φαίνεται πως παίζει μια χαρά το ρόλο του λαγού για το σύστημα.

Θα ακολουθήσουν οι σχεδιασμοί εναντίον αυτών που είναι πραγματικά κίνδυνος για το σύστημα.
 "Κάθε κόμμα μπορεί να χαρακτηρισθεί εγκληματική οργάνωση..." είπε ο κ. Ντογιάκος
"Φυσικά δεν διώκεται η ιδεολογία... διώκονται όμως οι πράξεις"...
Προφανώς η "δημοκρατία" τους μας επιτρέπει να πιστεύουμε ότι θέλουμε, αρκεί να μην κάνουμε τίποτα γι αυτό, αρκεί να ζούμε εφαρμόζοντας αυτό που πιστεύουν αυτοί...

Ποιες πράξεις όμως θα χαρακτηριστούν "πράξεις βίας";

Ξέρουμε ήδη τι έχουν στο μυαλό τους.
Ξερουμε επίσης ότι αν περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια να το δούμε και στην πράξη, τότε η καμπάνα θα χτυπήσει κυρίως για μας...
Η Χρ.Αυγή έτσι κι αλλιώς είναι δικό τους παιδί, σπλάγχνο τους.

Άλλος είναι ο εχθρός...

Με τις αγορές ή με τη ζωή; -Η 1η Νοέμβρη περιμένει απάντηση

Μετά απο άλλη μια "μαύρη μέρα"...

Με το δάχτυλο στη σκανδάλη οι περίφημες αγορές επιστρέφουν στη γνωστή και καλοδουλεμένη τακτική του εκβιασμού και μάλιστα εν μέσω "λιακάδας", ακριβώς μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που πήρε η συγκυβέρνηση και τις δηλώσεις Σαμαρά ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2016.

Πτώση -5,70%(!!) σημείωσε την Τρίτη το Χρηματιστήριο της Αθήνας("μαύρη Τρίτη" την είπαν),  επιστρέφοντας στις 940 μ. μετά από ένα ράλι "αισιοδοξίας" που το είχε οδηγήσει στις 1370μ. λίγους μήνες πριν.
Έχασε δηλαδή ο Γ.Δ. πάνω από 400μ. κατρακυλώντας κυριολεκτικά μέσα σε λίγες εβδομάδες λόγω "πολιτικής αβεβαιότητας" όπως είπαν οι "έγκυροι αναλυτές".
Αντίστοιχα και τα σπρεντς έφτασαν τις 622μ. δίνοντας δηλαδή επιτόκιο δανεισμού από τις αγορές πάνω από 7%!
(Σημερα Τεταρτη όπως είδαμε πριν λίγο τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα. Η πτώση έφτασε γυρω στις 3.30 το 9,5%(!) με το Γ.Δ, να φτάνει στις 850μ. γράφοντας τη μεγαλύτερη πτώση 6 ετών!! Αντίστοιχα τα spreads ξεπέρασαν τις 700μ.)

Με λίγα λόγια η περίφημη "χρεοκοπία" είναι και πάλι προ των πυλών και έτοιμη προς χρήσιν...

Βέβαια το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν να "θυμώσει" κανείς γενικά με τις "αγορές" και να ζητήσει  το σωφρονισμό τους και την επαναφορά τους στην τάξη...
Σε ποιά τάξη; Του καπιταλισμού; Των νόμων του κέρδους;
Της λογικής ότι "ένας είναι ο νόμος, ότι δεν υπάρχουν νόμοι";...για να θυμηθούμε τη θρυλική ρήση;

Αυτός είναι ο καπιταλισμός κι αυτές είναι οι αγορές του, το πιο σκληρό κομματι δηλαδή  και η αιχμή του δόρατός του που κινείται στο παρασκήνιο επιβάλλοντας όρους, οι αγορές που παρουσιάζονται ως αόρατες και απρόσωπες ενώ μόνο αυτό δεν είναι. 

Νόμοι στις αγορές απλά δεν υπάρχουν! Ας το καταλάβουμε. 
Οι αγορές πρέπει να κινούνται  σε καθεστώς απόλυτης "ελευθερίας". 
Μόνο τότε μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους για λογαριασμό των αφεντικών τους και του συστήματος.

Λίγες μερες μόλις πριν, ο κ.Σαμαράς διαφήμιζε το ότι κέρδισε την εμπιστοσύνη των αγορών.
Από την άλλη στο ίδιο μήκος κύματος ο ΣΥΡΙΖΑ λεει με κάθε τρόπο ότι κι αυτός μπορεί, με τις διαβεβαιώσεις και τα πηγαινε-έλα του στον πλανήτη, να καθησυχάσει τις αγορές και να μην τις βρει μπροστά του όταν έρθει η ώρα του.

"Οι αγορές" όμως δεν ενδιαφέρονται για όλα αυτά.
Δεν κάθονται καν σε τραπέζια για να διαπραγματευτούν.

Αυτές κοιτάζουν τη δουλειά τους που δεν είναι άλλη από την χωρίς περιττά λόγια διασφάλιση κερδοφορίας για τα κεφάλαια που επενδύονται, που δεν είναι βέβαια τα χρήματα των φορολογούμενων όπως πονηρά λένε κάποιοι "ειδικοί". Είναι κυρίως τα τεράστια λιμνάζοντα κεφάλαια σε όλο τον πλανήτη που ψάχνουν ευκαιρίες και που έχουν βρει τρόπους να κινούνται στο σκοτάδι εντός ή εκτός επίσημης "πλατφόρμας" ανάλογα με το πως συμφέρει.

Διασφάλιση κερδοφορίας όμως για τα τεράστια κεφάλαια που "επενδύονται" σε χρηματιστήρια και ομόλογα σημαίνει μόνο ένα πράγμα.
Σημαίνει σταθερότητα στην εξαθλίωση των λαών και των εργαζόμενων.
Σταθερότητα στην ανεργία που πιέζει τα μεροκάματα προς τα κάτω.
Σταθερότητα στην επέλαση του ιδιωτικού τομέα σε Υγεία, Παιδεία και αλλού.
Σταθερότητα στη συνέχιση της λεηλασίας κάθε κοινωνικού δικαιώματος.
Σταθερότητα στο κούρεμα της ζωής μας και της ευτυχίας μας.

Κάθε ..."αστάθεια" ως προς τα παραπάνω, προκαλεί "ανησυχίες" και φέρνει "αναταράξεις"(έτσι λέγονται κομψά), και αμέσως βέβαια και τους αναγκαίους εκβιασμούς.

Είτε το θέλουμε λοιπόν είτε όχι αυτός είναι ο κόσμος των περίφημων αγορών, αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτή είναι η Ευρώπη του Μάαστριχτ, η ΕΕ δηλαδη, με τις περίφημες "ελευθερίες" της, όπως η "ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων" που φέρνει μαζί της και το ελεύθερο δικαίωμα των κατόχων και διαχειριστών τους να εκβιάζουν και να απαιτούν!


Όσο για μας μένει να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε.

Η θα είμαστε μαζί τους ή θα είμαστε εναντίον τους.

Η θα είμαστε εντός των αγορών και της λογικής τους, εντός της λογικής των επενδύσεων και της κερδοφορίας τους, δηλαδή υπέρ του δικαιώματός τους να μας εκμεταλλεύονται ελεύθερα και με τη συναίνεσή μας, ή θα είμαστε εκτός της λογικής τους και υπέρ του δικού μας δικαιώματος να μας ανήκει ολόκληρη η ζωή μας.

Η μόνη κερδοφόρα επένδυση για το λαό είναι η επένδυση της δύναμης και του θυμού του σε ένα μέλλον και ένα αύριο έξω από την αρένα του καπιταλισμού όπου αυτός θα παίζει μόνιμα το ρόλο του θηράματος για τα θηρία. 
Η επένδυση σε ένα δικό του αυριο, σε μια δική του εξουσία κι έναν δικό του κόσμο όπου αυτός θα είναι μοναδικός αφέντης της δουλειάς του και του πλούτου, της ζωής και της ευτυχίας που παράγει. 
Μόνο σε εναν τετοιο κόσμο θα μπορέσει να ζήσει τη ζωή του  ανθρώπινα όπως  αναλογεί σε ανθρώπους κι όχι σε σκλάβους, όπως αξίζει σε αυτόν και τα παιδιά του.

Αλλιώς, αυτό που μας περιμένει είναι μια ζωή ούτε καν μισή, μια ζωή που όποιος "σώφρων επενδυτής" θέλει θα κόβει κι ένα κομμάτι και θα το κρατάει για τον εαυτό του χάριν της "σταθερότητας".

Και το κακό είναι ότι εκτός από αυτήν άλλη ζωή δεν έχουμε...
Η την κερδίζουμε ή την χάνουμε και τη χαρίζουμε στα θηρία.

Τι θα κάνουμε λοιπόν;

Για τις αγορές ή για τη ζωή;

Η 1η Νοέμβρη περιμένει την απάντηση στο Σύνταγμα!

Η διάσωση του Ιστορικού Αρχείου του ΚΚΕ! - (Βίντεο ντοκουμέντο)

Πριν 20 χρόνια ακριβώς μια φοβερή καταιγίδα και πλημμύρα, πλημμύρισε τον Περισσό.

Το κτίριο του ΚΚΕ βρισκόταν ακριβώς στο κέντρο της καταστροφής. 

Οροφοι ολόκληροι βρέθηκαν μες τη λάσπη. 

Μαζί με τις άλλες μεγάλες καταστροφές σε μηχανήματα, υποδομές και υλικά, η μεγαλύτερη είχε να κανει με το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ, τα ντοκουμέντα δηλ. των αγώνων του λαού μας τα τελευταία 100 χρόνια. "Και τι με νοιάζει..." θα πουν πολλοί...

Ευτυχώς δεν το είπαν τα χιλιάδες μέλη και φίλοι(και οχι μόνο) του ΚΚΕ, οι τόσοι και τόσοι Έλληνες και ξενοι κορυφαίοι επιστήμονες, τα επιστημονικά και άλλα ιδρύματα και οργανισμοί, που κατάλαβαν τι ήταν αυτό που βρισκόταν σε κίνδυνο και μπήκαν στη μάχη για τη διάσωση του αρχείου! 

Τότε ανακαλύφθηκαν και εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά παγκόσμια μέθοδοι και τεχνικές διάσωσης ανάλογων ντοκουμέντων και αρχείων ενώ δοκιμάστηκαν στην πράξη άλλες επιστημονικές μέθοδοι που ήταν ήδη θεωρητικά γνωστές. 

Πάνω απ'όλα όμως ήταν η απίστευτη προσφορά της εθελοντικής δουλειάς χιλιάδων ανθρώπων που έφθαναν καθημερινά από όλη την Ελλάδα για να δώσουν τη βοήθεια τους στην διάσωση του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ! Δηλαδή στη διάσωση μιας ανεκτίμητης πηγής ντοκουμέντων για τη μελέτη της νεότερης ελληνικής ιστορίας. 

Ήταν μια απόδειξη ακόμη ότι το ΚΚΕ δεν είναι "ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα".

 Άραγε αν ένα ανάλογο αρχείο(που δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχει...) που βρισκόταν στα χέρια άλλου κόμματος περνούσε από έναν τ'ετοιο κινδυνο καταστροφής, θα είχει διασωθεί; Θα είχαν βρεθεί τόσες χιλιάδες άνθρωποι να προσφέρουν με αφιλοκέρδεια τη βοήθειά τους για να σωθεί ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, της ιστορίας τους;

(Το βίντεο αξίζει πραγματικά να το δει κανείς!)

Στο ίδιο δωμάτιο

Το ότι η υπεροχή του συστήματος στην προπαγάνδα είναι μεγάλη, για να μην πουμε συντριπτική, είναι αναμφισβήτητο. Παρ' όλα αυτά πολλοί είτε το ξεχνούν ή το βάζουν σε δεύτερη μοίρα.
Μετά από πολλές μέρες "σφοδρών μαχών" ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ φτάσαμε τελικά στην ψήφο εμπιστοσύνης και σήμερα το πρωί στην "ανάλυσή" της.
Στο πρωινό πάνελ του ΣΚΑΙ είδαμε από εκπρόσωπο του καταρρέοντος κόμματος των ΑΝΕΛ μέχρι και την "ανεξάρτητη" κ.Τζάκρη.
Εκπρόσωπο του ΚΚΕ όμως, που είναι και το ένα και μοναδικό κόμμα που έχει διαφορετική θέση και ανάλυση από όλους τους άλλους, δεν είδαμε...
Πως λοιπόν θα μπορούσαν να πληροφορηθούν αυτή τη διαφορετικη θέση οι τηλεθεατές;
Διαβάζοντας Ριζοσπάστη ή 902...

Το επιχείρημα που ακούμε από πολλές πλευρές, από δεξιούς μέχρι "ψύχραιμους δημοκράτες" αναλυτές, που είναι ένα επιχείρημα που εκφράζεται με διάφορους τρόπους, είναι αυτό:
"Μα είναι δυνατόν οι 2 αρχηγοί, ή και όλοι οι αρχηγοί κατα κάποιους άλλους, να μην κάθονται σε ένα δωμάτιο να συζητήσουν για τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα;"

Είναι άραγε δυνατόν;
Αυτό σκέφτεται ο απλός άνθρωπος και το πιο πιθανό είναι να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλο το πρόβλημα είναι το στραβό κι αγύριστο κεφάλι "των πολιτικών μας" γενικώς...
Άρα φταίνε οι "άχρηστοι", που μόνο άχρηστοι δεν είναι όπως έχουμε πει στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης για λογαριασμό της εξουσίας...
Άρα το μυαλό δεν μπορεί παρά να τρέχει ακόμη και σε "σωτήριες" χούντες.
Αναρωτιέται κανεις αν αυτοί οι έγκυροι δημοσιολόγοι που τα λένε αυτά σκέφτονται αυτή την κατάληξη της σκέψης τους.
Η γνώμη μου είναι ότι κάποιοι από αυτούς εργάζονται σκληρά και σε βάθος για να στραφεί προς τα εκεί η σκέψη του λαού και όχι σε επικίνδυνες για το σύστημα ανατροπές.
Τι είναι προτιμότερο γι αυτούς;
Μια λαϊκή εξουσία ή μια χούντα;
Η απάντηση ας δοθεί από τον καθένα μας ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία.

Είναι όμως έτσι;
Μπορούν όλοι οι πολιτικοί, μαζί τους και το ΚΚΕ, να κάτσουν και να συζητήσουν στο ίδιο δωμάτιο;
Αν πρόκειται να συζητήσουν για ποδόσφαιρο φυσικά και μπορούν.
Αν πρόκειται όμως για τα "μεγάλα και σοβαρά" φυσικά και δεν μπορούν.

Υπάρχουν δύο δωμάτια λοιπόν.
Στο ένα δωμάτιο η συζήτηση είναι για το πως θα διασωθεί ο καπιταλισμός. Βέβαια αυτοί θα λένε ότι μιλούν "για το καλό της οικονομίας του τόπου". 'Όμως η οικονομία του τόπου τυχαίνει να είναι καπιταλιστική ή αλλιώς "οικονομία της αγοράς".
Σωτηρία της οικονομίας του τόπου λοιπόν σ'αυτό το δωμάτιο, σημαίνει σωτηρία του ανεπτυγμένου καπιταλισμού στο στάδιο του ιμπεριαλισμού, δηλαδή σωτηρία των μεγάλων μονοπωλίων που εμπλέκονται στην οικονομία μας. 

Κι εμείς στον τόπο...
Το καλό της οικονομίας μας λοιπόν σε αυτό το δωμάτιο είναι το καλό των μεγάλων επιχειρήσεων, των μονοπωλίων κατά την ξύλινη...

Μέσα σ'αυτό το δωμάτιο σκέψης δεν μπορείς να μιλάς για το καλό της οικονομίας(του καπιταλισμού) και να ενδιαφέρεσαι για το λαό, για το μεροκάματο και τη σύνταξή του, για την ασφάλιση ή την παιδεία του.
Κάτι τέτοιο, δηλαδή αύξηση στο μεροκάματο, φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και όχι των φτωχών, δωρεάν παιδεία και υγεία κλπ, πόσο μάλλον σχεδιασμός της οικονομίας εκτός ΕΕ(δηλαδή εκτός οργανωμένων συμφερόντων των μονοπωλίων), θα έκανε τεράστιο κακό "στην οικονομία του τόπου", στην οικονομία του καπιταλισμού. Θα ήταν κατά τη γνώμη των συζητητών του δωματίου μια πράξη περίπου "αντεθνική".

Επομένως σε ένα τέτοιο δωμάτιο δεν χωράει το ΚΚΕ. 
Όλοι οι άλλοι καλοί χωράνε όμως. Κάθε φορά λοιπόν που ο Αυτιάς και οι υπόλοιποι μιλάει για αυτό το περίφημο δωμάτιο θα έπρεπε απο πριν να βγάλει το ΚΚΕ απ'έξω. (Γι αυτό άλλωστε και το βγάζει και δεν καλείται στα πάνελ)

Το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της οικονομίας του Καπιταλισμού. 
Οταν το ΚΚΕ μιλάει για την οικονομία του τόπου άλλο έχει στο μυαλό του. Τι άλλο; Μα φυσικά τη λαϊκή οικονομία με λαϊκή εξουσία.

Αυτό που έχει στο μυαλό του το ΚΚΕ βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο.

Πάμε στο άλλο δωμάτιο λοιπόν.

Στο άλλο δωμάτιο  η συζήτηση είναι γύρω από τη σωτηρία του λαού.
 Δηλαδή γύρω από το στάματημα της εκμετάλλευσής του από τις επιχειρήσεις και το κέρδος, γύρω από τη μεγιστοποίηση του δικού του κέρδους κόντρα στα κέρδη των επιχειρήσεων.
Σ' αυτό το άλλο δωμάτιο δεν είμαστε "όλοι φίλοι". Το συμφέρον του λαού δεν συναντιέται με το συμφέρον των μεγάλων επιχειρήσεων και των κερδών τους, δεν συναντιέται με τη λογική των επενδυτών που ψάχνουν για "ευκαιρίες"(μιλάνε για ευκαιρίες εκμετάλλευσης φυσικά...).
Εδώ λέγονται μόνο αλήθειες και λέγονται ανοιχτά. Δηλαδή ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί  και η ποιότητα της ζωής των εργαζόμενων και τα κέρδη της οικονομίας του καπιταλισμού.

Δηλαδή ότι υπάρχουν δύο κόσμοι με δυο λογικές. 

Από τη μιά η λογική των επιχειρήσεων που νοιάζεται για τα κέρδη της, επομένως για το πως θα στριμώξει κι άλλο τις ανάγκες των εργαζόμενων(δεν υπάρχει άλλος τρόπος για τους γνωρίζοντες πάρα μόνο η εκμετάλλευση), κι από την άλλη η λογική  του εργαζόμενου που θέλει αυτόν πρωταγωνιστή της ζωής του, που ενδιαφέρεται για το μεροκάματό του, για την υγεία, την παιδεία, το μέλλον και την ευτυχία των παιδιών του τη σταθερή δουλειά, τις διακοπές του κλπ.

Αυτές οι δύο λογικές συγκρούονται. 
Η θα ενδιαφέρεσαι για την οικονομία του καπιταλισμού ή θα ενδιαφέρεσαι για το λαό. 

Το ΚΚΕ χωράει μόνο σ'αυτό το δωμάτιο. 
Χωράει όμως κανείς άλλος; Αν ρίξουμε μια ματιά στα λεγόμενα των ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ και δεν συμμαζεύεται, θα δούμε ότι αυτοί ενδιαφέρονται για το καλό "όλων" όπως λένε οι ίδιοι, δηλαδή και για το καλό των επιχειρήσεων...
Μόνο που προσποιούνται ότι μιλάνε για τις μικρές επιχειρήσεις, που δήθεν είναι η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας, ενώ ξέρουν ότι αυτό το στάδιο έχει περάσει προ πολλού. Δεν είμαστε πια στον καπιταλισμό του ελεύθερου ανταγωνισμού αλλά στην εποχή των μονοπωλίων που σαρώνουν τα πάντα προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Και μαζί σαρώνουν και τις μικρές επιχειρήσεις που εμείς θεωρούμε ότι βρίσκονται πλέον στη μεριά των θυμάτων και το συμφέρον τους δεν βρίσκεται στην ίδια πλευρά με αυτό των μονοπωλίων.

Κανείς άλλος δε χωράει λοιπόν σ' αυτό το άλλο δωμάτιο εκτός από έναν. Η μαλλον εκτός από τους πολλούς που δεν άλλοι από το λαό.
Μόνον ο λαός με τις οργανώσεις του μπορεί να συμμετέχει σ'αυτή τη συζήτηση για τη δική του σωτηρία που είναι κόντρα στη σωτηρία της λεγόμενης "οικονομίας του τόπου", της οικονομίας του καπιταλισμού. 
Μόνο ο λαός μπορεί να κάτσει και να συζητήσει για το πως θα οργανώσει την πάλη του ενάντια σε αυτούς που σαρώνουν τη ζωή του, για το πως θα απαλλαγεί από τις αλυσίδες και τη μέγγενη της εκμετάλλευσης δηλ. των κερδών των μεγάλων εταιρειών, για το πως θα οργανώσει την οικονομία για λογαριασμό του.
Με λίγα λόγια σ'αυτό το άλλο δωμάτιο το θέμα δεν μπορεί να είναι άλλο από το πως θα χτιστεί μια μεγάλη λαική συμμαχία που θα παλέψει ενάντια στη σωτηρία των κερδών των μεγάλων, δηλαδή ενάντια στην οικονομία του καπιταλισμού, δηλαδή για να το πάρουμε αντίστροφά ενάντια σε αυτό που όλοι όι άλλοι ονομάζουν ψεύτικα "οικονομία του τόπου".

Υπάρχουν δύο δωμάτια λοιπόν. 
Κι αυτό που πρέπει να σκεφτούμε, είναι σε ποιο από τα δυο βρίσκονται τα δικά μας συμφέροντα κι προς τα εκεί να στρέψουμε το βλέμμα μας.

Η συζήτηση στο δωμάτιο που συζητούν όλοι οι άλλοι δήθεν "για το καλό της οικονομίας του τόπου", δηλαδή για τη σωτηρία του καπιταλισμού, απλά δεν μας ενδιαφέρει.

ΥΓ: Πάντως εμείς και χθές καταλάβαμε ότι η αγωνία αυτών που θέλουν τους δύο "μονομάχους" να καθήσουν στο ίδιο δωμάτιο θα ικανοποιηθεί σύντομα. Χθες στη Βουλή υπήρχε ένα ελαφρύ αεράκι συναίνεσης. Πολυακούστηκε η λέξη με διάφορες αφορμές και γενικά υπήρχε μια αίσθηση "σωφροσύνης" και στους δύο.
 Σαν κάποιος να τους είχε τραβήξει το αυτί και να τους είχε καλέσει να σκεφτούν "το καλό του τόπου"...

Ολο το χέρι θέλει κόψιμο...

Να μπουν αμέσως σε όλα τσ σπίτια να ψάξουν για τζιχαντιστές... Παντού! Στα συρτάρια, κάτω απ' τα κρεβάτια, στις τσέπες μας... Ποιά εντάλματα και μαλακίες τώρα...Κινδυνεύουμε... Ξέχνα τις Δημοκρατίες τώρα... Αστο στα χέρια των δολοφόνων... ξέρουν αυτοί.
Δείξε εμπιστοσύνη σ'αυτούς που συγκρότησαν τις ομάδες φρίκης των μισθοφόρων αποκεφαλιστών, τις πλήρωσαν, τίς γυμνασαν και τις εξόπλισαν για να "φτιάξουν" εξέγερση στη Συρία βιάζοντας, κλέβοντας και λεηλατώντας.
Τότε κανείς δε μιλούσε...ούτε τα ΜΜΕ φυσικά. Τώρα μιλάνε για φρίκη...
Τι να ετοιμάζουν άραγε;
Τι κρύβεται πίσω απ' τον πόνο που τους έπιασε για τη φρίκη των τζιχαντιστών;
Και η δική τους φρίκη; Προσπαθούν να την κρύψουν στρέφοντας τα βλέμματα σε μιαν άλλη πιο επίκαιρη ή πιο σοκαριστική κατά τη γνώμη πολλών;

Τι είναι αλήθεια ποιο φρικτό; Οι αποκεφαλισμοί ή οι καταστροφές ζωών κάθε μέρα εδώ δίπλα μας; Μήπως οι αυτοκτονίες απελπισμένων είναι λιγότερο φρικτές; Δεν ξέρω...
Μήπως οι θάνατοι πέρσι και πρόπερσι το χειμώνα από μαγκάλια και αυτοσχέδιες σόμπες ήταν λιγότερο φρικτές; Και οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα από το στρατό του Ισραήλ με την άδειά τους τί ήταν; Δεν ήταν αηδιαστική και απαράδεκτη φρίκη;
Γιατί πρέπει ν'αποφασίσω ποια φρίκη εεπιτρέπεταικαι ποια απαγορεύεται;
Γιατί πρέπει να "διαλέξω φρίκη";

Γιατί πρέπει οι εικόνες της τηλεόρασης να κρύψουν όλα αυτά που βλέπω κάθε μέρα γύρω μου; Όλη αυτή την καθημερινή  φρίκη της φτώχειας και της απελπισίας των ανθρώπων που τους άξιζε να ζούν μια όμορφη ζωή;
Γιατί πρέπει να   δεχτώ έστω και μια λέξη απ΄'αυτούς που μισούν τη ζωή μας και λατρεύουν μόνο τη δική τους.
Που μας ζητάνε να θυσιάσουμε τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας για να σωθούν τα κέρδη τους;
Μιλάμε για τις ΗΠΑ την ΕΕ και την παρέα τους, και πίσω τους  τους μηχανισμούς και τα μονοπώλια  που όπλισαν τους Ισραηλινούς,  όταν βομβαρδιζαν ανελέητα και δολοφονούσαν μικρά παιδιά στη Γάζα. Που οπλίζουν τώρα τους Ουκρανούς φασίστες που αιματοκυλάνε την Ουκρανία. Που τσάκισαν το λαό του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Συρίας, της τέως Γιουγκοσλαβίας και τόσους άλλους λαούς και μαζί και τον δικό μας.

Η φρίκη των "τζιχαντιστών" είναι δικό τους δημιούργημα. Αυτοί είναι οι επιστήμονες και οι πατέρες της φρίκης.
Ας μη δώσουμε σημασία μόνο στο δάχτυλο ξεχνώντας σε ποιον ανήκει το χέρι. Ολο το χέρι θέλει κόψιμο...
Όλο το σαπισμένο κορμί που αρρωσταίνει και βρωμίζει κάθε μέρα τον κόσμο πρέπει να θαφτεί πριν  θάψει εμάς!

YΓ(σαν κουίζ!):Ποιο είναι το όνομα του μισθοφορικού στρατού(έτσι λεγόταν ως πριν λίγο...) που κυκλοφορεί και λεηλατεί με το ψευδώνυμο ISIS ή ΙSIL ή ΙS;
-Μα φυσικά "Συριακή αντιπολίτευση"!
Η μαμά και ο μπαμπάς του άρρωστου αυτού τέκνου λέγονται ιμπεριαλισμός και οι νονοί είναι τα παγκόσμια μεγάλα ΜΜΕ...

Μεγάλα συλλαλητήρια- Λαός στους δρόμους! - Έλα μαζί μας

Tην άλλη φορά που θα πεις .δε γίνεται τίποτα, να ξέρεις ότι καποιοι είναι συνέχεια στο δρόμο και σε περιμένουν να 'ρθεις μαζί!

Την άλλη φορά που θα πεις κανένας δεν αντιδρά να σκέφτεσαι ότι κάποιοι δε σταμάτησαν μέρα ν αντιστέκονται και σε περιμενουν να 'ρθεις μαζί. 

Την άλλη φορά που θα πεις ...όλοι τα ίδια είναι, να ξέρεις ότι κάποιοι είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους και για το δικό σου αύριο και σε περιμένουν να 'ρθείς μαζί. 

Την άλλη φορά που θα πεις πως απογοητεύτηκες σκέψου πως κάποιοι έχουν σβήσει αυτή τη λέξη απ' το λεξιλόγιό τους, πως κάποιοι δεν το βάζουν κάτω και σε περιμενουν να 'ρθεις μαζί. 

Την άλλη φορά που θα σκύψεις το κεφάλι σκέψου τις εικόνες από το σημερινό συλλαλητήριο και έλα μαζί μας.

Γράψου στο σωματείο, πήγαινε μια βόλτα σε κάποια από τις συζητήσεις που σε καλούν οι σύντροφοι, πήγαινε στη συνέλευση και μίλα, ρώτα, σκέψου, πάλεψε, σταμάτα να πιστεύεις όλα αυτά που λένε οι διάφοροι πονηροί που θέλουν να σ'απελπίσουν κι έλα μαζί μας!

Πλημμύρισε λαό σήμερα η Αθήνα και οι άλλες πόλεις!

Πήρε ανάσα ο κόσμος που ήταν εκεί. Γέμισαν οι δρόμοι συνειδητά χαμόγελα και άσκυφτα κεφάλια.

Επόμενος μεγάλος σταθμός η 1η ΝΟΕΜΒΡΗ! Την 1η Νοέμβρη πρέπει να γκρεμιστεί η Αθήνα από τις φωνές μας

ΠΑΜΕ στους δρόμους: 4 Οκτώβρη-Συγκεντρώσεις σ' όλη την Ελλάδα εν όψει 1ης Νοέμβρη

Όλοι στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 4 Οκτώβρη σε κάθε πόλη
Που είναι το ΚΚΕ; αναφώνησε ο μέγας και τρανός τηλεοπτικά Λάκης...

Όποιος ψάχνει τι κάνουν οι κομμουνιστές θα το βρει μόνο στους δρόμους.

1ος μεγάλος σταθμός η 4 Οκτώβρη στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα(και στις 3/10)

Ακολουθεί το μεγάλο Πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη!


Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στις 3 και 4 Οκτώβρη




Σταθμό στο δίμηνο δράσης αποτελούν οι συγκεντρώσεις που οργανώνει το ΠΑΜΕ σε μια σειρά πόλεις στις 3 και 4 Οκτώβρη.

Μέχρι στιγμής έχουν προγραμματιστεί συγκεντρώσεις στις παρακάτω πόλεις:

Στις 4 Οκτώβρη:

Αθήνα, 11 π.μ., Ομόνοια(Διαβάστε τις προσυγκεντρώσεις ΕΔΩ)

Θεσσαλονίκη, 11 π.μ., Άγαλμα Βενιζέλου

Πειραιάς, 11 π.μ. πλατεία Καραϊσκάκη

Αλιβέρι, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Αργοστόλι, 7.30 μ.μ., Εργατικό Κέντρο

Αλμυρός, 11 π.μ., πικετοφορία στο κέντρο της πόλης

Βόλος, 10.30 π.μ., πλατεία Πανεπιστημίου

Ελευσίνα, 11 π.μ., πλατεία Ηρώων

Ζάκυνθος , 8 μ.μ., Εργατικό Κέντρο

Ηράκλειο, 12 μ., πλατεία Ελευθερίας

Θήβα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Καρδίτσα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Καλαμάτα, 11 π.μ., πλ. 23ης Μαρτίου

Καλαμπάκα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Κιλκίς, 11 π.μ., πλατεία Ειρήνης

Λαύριο, 11 π.μ., Άγαλμα Μεταλλωρύχων

Λάρισα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Λήμνος, 7 μ.μ., στο λιμάνι της Μύρινας

Νάουσα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία

Ρόδος, 6.30 μ.μ., πλατεία Αγίου Νικολάου

Σπάρτη, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Σκόπελος, 11 π.μ., παραλία

Τρίπολη, 12 μ., πλατεία Πετρινού

Τρίκαλα, 12 μ., πλατεία Ρήγα Φεραίου

Φλώρινα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Στις 3 Οκτώβρη:

Αγρίνιο, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία

Αλεξανδρούπολη, 7 μ.μ., μπροστά στο Δημαρχείο

Άργος, 7 μ.μ., πλατεία Αγ. Πέτρου

Άρτα, 7 μ.μ., πλατεία Κιλκίς

Άμφισσα, 7.30 μ.μ., πλατεία Λαού

Γιάννενα, 7 μ.μ., Δημαρχείο

Γρεβενά, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Δράμα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Ικαρία, 7 μ.μ. πλατεία Ευδήλου

Κόρινθος, 7 μ.μ., πεζόδρομος μπροστά από την Εθνική Τράπεζα

Καστοριά, 7 μ.μ., απέναντι από την πρώην Νομαρχία

Κέρκυρα, 6.30 μ.μ., πλατεία Σαρόκο

Καβάλα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Κοζάνη, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Λαμία, 7.30 μ.μ., πλατεία Πάρκου

Λιβαδειά, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία

Λέσβος, 7 μ.μ., πλατεία Σαπφούς

Λευκάδα, 7 μ.μ., Αη Μηνάς

Μεσολόγγι, 7.30 μ.μ. κεντρική πλατεία

Πάτρα, 7 μ.μ., πλατεία Γεωργίου

Πύργος, 7 μ.μ., πλατεία ΟΤΕ

Πρέβεζα, 7 μ.μ., Θεοφάνειο

Πτολεμαΐδα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Ρέθυμνο, 7 μ.μ., Δημαρχείο

Σάμος, 7 μ.μ., Εργατικό Κέντρο

Σέρρες, 7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας

Χαλκίδα, στις 10 το πρωί στα γραφεία του ΟΑΕΔ και στις 7 μ.μ., στην πλατεία Αγοράς

Χανιά, 7,30 μ.μ., πλατεία Νέων καταστημάτων

Χίος, 6.30 μ.μ, στην είσοδο Απλωταριάς

Στις 2 Οκτώβρη:

Ξάνθη, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία

Στις 8 Οκτώβρη:

Κως, 6.30 μ.μ. πλατεία Ελευθερίας