"Τα έσοδα που γέρνουν και η καμπύλη Leffer"
"Ακούω και γράφεται σήμερα παντού ότι ετοιμάζονται να ανακοινώσουν κι άλλα μέτρα το απόγευμα.
Μπορώ άνετα να αρχίσω να βρίζω τώρα και να σταματήσω μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, αλλά δεν έχει νόημα.
Λέω μόνο το εξης: Έχουν μπει στο έσχατο και πιο γλιστερό και επικίνδυνο μονοπάτι. Το εξηγώ: Όσο πιο πολλά μέτρα πάρουν από δω και πέρα τόσο πιο λίγα θα εισπράξουν. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Ειναι δεδομένο που στηρίζεται επιστημονικά.
.
Αυτό το διάγραμμα που βλέπετε λέγεται καμπύλη Λέιφερ.
Στηρίζεται στην απλή σκέψη που λέει πως όταν κάποιος φτάσει να πληρώνει το 100% των όσων βγάζει(παράγει) τότε φυσικά δεν έχει λόγο να δουλεύει και δεν παράγει. Υπάρχει λοιπόν ένα "κρίσιμο σημείο" το οποίο αν ξεπεραστεί, όσο αυξάνεται η φορολογία τόσο μειώνονται τα έσοδα (αλλά στην περίπτωσή μας και η παραγωγικότητα λόγω λουκέτων)
Εδω στην Ελλάδα το "κρίσιμο σημείο" έχει πρό καιρού ξεπεραστεί.
...
Oσο παίρνουν κι άλλα μέτρα λοιπόν και τα εσοδα κάνουν βουτιά όπως δειχνει η σοφή καμπύλη αλλά κι εμείς καταστρεφόμαστε." κλπ...κλπ
"Ακούω και γράφεται σήμερα παντού ότι ετοιμάζονται να ανακοινώσουν κι άλλα μέτρα το απόγευμα.
Μπορώ άνετα να αρχίσω να βρίζω τώρα και να σταματήσω μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, αλλά δεν έχει νόημα.
Λέω μόνο το εξης: Έχουν μπει στο έσχατο και πιο γλιστερό και επικίνδυνο μονοπάτι. Το εξηγώ: Όσο πιο πολλά μέτρα πάρουν από δω και πέρα τόσο πιο λίγα θα εισπράξουν. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Ειναι δεδομένο που στηρίζεται επιστημονικά.
.
Αυτό το διάγραμμα που βλέπετε λέγεται καμπύλη Λέιφερ.
Στηρίζεται στην απλή σκέψη που λέει πως όταν κάποιος φτάσει να πληρώνει το 100% των όσων βγάζει(παράγει) τότε φυσικά δεν έχει λόγο να δουλεύει και δεν παράγει. Υπάρχει λοιπόν ένα "κρίσιμο σημείο" το οποίο αν ξεπεραστεί, όσο αυξάνεται η φορολογία τόσο μειώνονται τα έσοδα (αλλά στην περίπτωσή μας και η παραγωγικότητα λόγω λουκέτων)
Εδω στην Ελλάδα το "κρίσιμο σημείο" έχει πρό καιρού ξεπεραστεί.
...
Oσο παίρνουν κι άλλα μέτρα λοιπόν και τα εσοδα κάνουν βουτιά όπως δειχνει η σοφή καμπύλη αλλά κι εμείς καταστρεφόμαστε." κλπ...κλπ
Τα ίδια ισχύουν 5 χρόνια μετά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνοντας τη σκυτάλη από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συνεχίζει να προσπαθεί να βρει λύση βαδίζοντας στο ίδιο μονοπάτι των αδιέξοδων αντιφάσεων της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ποια είναι όμως η βασική συνταγή σ' αυτό το μονοπάτι;
"Σώστε τις μεγάλες επιχειρήσεις, χρεώστε τους εργαζόμενους και τις μικρές επιχειρήσεις"
Επομένως ...φόροι, φόροι, φόροι και πάλι φόροι για μας, κι από την άλλη φοροαπαλλαγές, φοροαπαλλαγές και κίνητρα για τους (πολύ) μεγάλους.
Ακούμε και σήμερα ότι η "καλή" κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που η μόνη της σχέση με την Αριστερά είναι ο εξευτελισμός της, ψάχνει για 3,5 δις "ισοδύναμα μέτρα" για να απαλυνθούν δήθεν οι συνέπειες για τα λαικά στρώματα.
Όμως όπως φαίνεται, οι όποιες αλλαγές γίνονται, είναι προιόν πίεσης στο παρασκήνιο.
Από τη στιγμή όμως που την εξουσία την έχουν οι μεγάλες επιχειρήσεις, θα πρέπει να είναι καθαρό ποια πλευρά είναι αποτελεσματικότερη στην πίεση στο παρασκήνιο.
Και αυτή η πλευρά δεν μπορεί να είναι η πλευρά του λαού.
Στο τέλος της διαδρομής, και αφού θα έχουν περάσει από το μικροσκόπιο της πραγματικής εξουσίας, τα "ισοδύναμα" θα καταλήξουν να είναι για το λαό χειρότερα από τα αρχικά μέτρα.
Όποια "ισοδύναμα" λοιπόν ανακαλυφθούν, δεν μπορεί να είναι εναντίον των κατόχων της εξουσίας που βρίσκονται σε βαθιά κρίση, αλλά θα είναι και πάλι εναντίον των φτωχών εξουσιαζόμενων.
Ο λαός, στο βαθμό που πείθεται από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της εξουσίας να μην "ενοχλεί" με κινητοποιήσεις την πορεία της οικονομίας προς την ανάκαμψη, δεν έχει να περιμένει τίποτα καλό από τα λεγόμενα "ισοδύναμα".
Η μόνη πίεση που μπορεί ο λαός να ασκήσει, είναι με τον οργανωμένο αγώνα μέσα από τα σωματεία και τις οργανώσεις του.
Με λίγα λόγια με τη συμμετοχή στα συλλαλητήρια στις 22/10 αλλά και με τη συμμετοχή στην απεργία που προτείνει και παλεύει το ΠΑΜΕ στις 12 Νοέμβρη.
Τελειώνουμε με κάτι από τα παλιά, με ένα απόσπασμα παλιότερου άρθρου από οικονομικό σάιτ:
"Η Μεγάλη Ύφεση δεν έκανε μόνο μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού να στραφούν υπέρ της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία.
Οδήγησε επίσης άλλα σε εξέγερση εναντίον της υπερφορολόγησής τους.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν η Ένωση των Φορολογούμενων Ιδιοκτητών Ακινήτων(Association of Real Estate Taxpayers) στην πόλη του Σικάγου, που καθοδήγησε στη μεγαλύτερη απεργία εναντίον των φόρων στην Ιστορία των ΗΠΑ.
Η Ένωση είχε μάλιστα στο απόγειό της, το 1933, εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό, σύμφωνα με τους ιστορικούς.
Ήταν τόσο μεγάλη η δύναμη των απεργών που ο τότε δήμαρχος του Σικάγου απείλησε να τους κόψει το νερό αν δεν έκαναν πίσω, ενώ δεν παρέλειψε να ζητήσει από το Κογκρέσο να στείλει «λεφτά ή στρατό» στην πόλη του, χωρίς να συμβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο, σύμφωνα με τους ιστορικούς."
Τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν λοιπόν οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες που τσακίζονται καθημερινά από αυτή τη διαδρομή "σωτηρίας" της καπιταλιστικής οικονομίας;
Τα μπλόκα των αγροτών που ετοιμάζονται, οι κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, και οι μάχες που ξεκινάνε και πάλι αυτή την εβδομάδα δίνουν την απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου